Zawartość
Rezerwa amortyzacyjna jest terminem księgowym i podatkowym. Większość środków trwałych, takich jak fabryki, sprzęt i pojazdy, zmniejsza się wraz z upływem czasu wraz z upływem czasu. Rezerwa na konta amortyzacji występuje poprzez coroczne zmniejszanie jej wartości w sprawozdaniach finansowych i deklaracjach podatkowych przez określony okres czasu.
Znaczenie
Koszty amortyzacji mogą odgrywać dużą rolę w bilansie spółki oraz w rachunku zysków i strat. Rezerwa na spłatę może być co roku bardzo duża w branżach zależnych od ciężkiego sprzętu, fabryk i innych drogich inwestycji kapitałowych. Koszt amortyzacji w rachunku zysków i strat może być dużą liczbą, która rozszerza początkowe wydatki na inwestycje w nieruchomości, urządzenia i wyposażenie w ciągu kilku lat. Może również odgrywać znaczącą rolę w zeznaniu podatkowym, zmniejszając kwotę dochodu podlegającego opodatkowaniu, a tym samym zmniejszając efektywną stawkę podatkową przedsiębiorstwa.
Funkcja
Funkcją odpisu amortyzacyjnego jest zrównoważenie spółki z dokładniejszym odzwierciedleniem bieżącej wartości inwestycji dokonanych w środki trwałe w czasie. Na przykład, jeśli firma zainwestuje 500 mln USD w nowy zakład, kwota ta pojawi się w bilansie jako aktywa długoterminowe. Jeśli jednak liczba ta nie będzie zmniejszana co roku z upływem czasu w celu odzwierciedlenia starzenia się, zużycia i starzenia się, saldo będzie niewłaściwie zbyt wysokie jako miara aktywów firmy.Rezerwa stopniowo obniża wartość księgową w miarę upływu czasu, aby odzwierciedlić jej spadek realnej wartości.
Typy
Najczęstszym rodzajem rezerwy amortyzacyjnej jest linia prosta. Kwota ta jest obliczana w prosty sposób, dzieląc wartość lub koszt składnika aktywów na początku jego życia i dzieląc go przez liczbę lat, w których oczekuje się, że będzie przydatna. Jeśli na koniec okresu użytkowania ma miejsce odzysk lub wartość końcowa, liczba jest zmniejszana od początkowej przed podzieleniem przez liczbę lat.
Można również zastosować bardziej przyspieszone rodzaje takich przepisów, takie jak metoda podwójnego spadku salda (BDD) i suma metody cyfr lat (SDA). Metoda BDD powoduje wyższe rezerwy amortyzacyjne w poprzednich latach, aby odzwierciedlić fakt, że większość aktywów jest bardziej wartościowa, gdy są nowe. Metoda SDA jest kompromisem między BDD a linią prostą, przechylając się między dwoma pod względem rocznej rezerwy kwoty.
Inne metody obejmują wykorzystanie rzeczywistych wielkości produkcji aktywów każdego roku podzielonych przez łączną liczbę lat, w których oczekuje się, że będą produktywne. Na przykład ilość oleju opuszczającego składnik pola naftowego, podzieloną przez całkowitą liczbę lat produkcji, można wykorzystać do utworzenia rezerwy.
Rozważania
Główną troską przepisów dotyczących amortyzacji jest to, że regulujące je zasady rachunkowości lub podatki mogą nie odzwierciedlać rzeczywistej wartości godziwej składnika aktywów. Rachunkowość i obliczenia rezerw podatkowych są szacunkowe, a rzeczywista wartość godziwa środka trwałego w danym momencie musi być określona na podstawie transakcji rynkowej.
Korzyści
Najbardziej oczywistą korzyścią wynikającą z rezerwy amortyzacyjnej, zwłaszcza dla celów podatkowych, jest wartość gotówkowa dla ochrony dochodów spowodowana rezerwą. Na przykład, jeśli firma ma stawkę podatku 35% i ma stawkę amortyzacji w wysokości 2000 USD rocznie dla celów podatkowych, rezerwa ma wartość 35% z 2000 USD rocznie lub 700 USD.