Zawartość
Jedna z głównych sztuk performatywnych (obok muzyki i teatru), istnieją zapiski taneczne w starożytnym Egipcie, kiedy mężczyźni i kobiety tańczyli na cześć bogów. Artystyczna manifestacja par excellence, taniec jest mieszanką ruchu, emocji, ekspresji i sztuki. W Brazylii zaczynają być praktykowane przez Indian jako forma artystycznej ekspresji i cielesnej ekspresji w obrzędach religijnych lub różnych świętach. Gdy Portugalczycy skolonizowali terytorium, taniec brazylijski rozwinął się z mieszaniną wpływów rodzimych, europejskich i afrykańskich.
Miejscowy taniec
Dzięki wielkiej różnorodności kulturowej, jaka istnieje w Brazylii, trudno jest narysować w kraju historyczną linię tańca, jednak można stwierdzić, że pierwsze przejawy ekspresji artystycznej miały miejsce u rdzennych Indian. Istnieją zapisy kilku rdzennych plemion praktykujących szamańskie rytuały poprzez taniec. Jednym z najbardziej znanych jest toré, typowy dla plemion zamieszkujących region brazylijskiego północnego wschodu. Inną rodzimą modalnością jest kuarup, praktykowana przez rdzennych mieszkańców Górnego Xingu jako sposób na uczczenie zmarłych. Niektóre zapisy tych tańców są rozproszone w sztuce rockowej w całej Brazylii.
Samba
Samba powstała z pojawienia się pierwszych afrykańskich Murzynów w Brazylii. W rzadkich wolnych chwilach po ciężkiej pracy niewolnicy organizowali przyjęcia w kwaterach niewolników. W Recôncavo Baiano tańcom towarzyszyły chóry śpiewane przez refren lub melodyjne frazy. Tak powstała samba de roda. Wkrótce nowy rytm rozprzestrzenił się na całym terytorium. Ale to w Rio de Janeiro poprawił się dzięki instrumentom strunowym i tamburynowi. Dopiero w latach trzydziestych pojawiła się fabuła samby i parady pierwszych szkół.
Xaxado
Xaxado pojawiło się w północno-wschodnich krańcach, a dokładniej w wiejskim Pernambuco. Ta forma tańca była praktykowana przez cangaceiros i ich stado podczas obchodów świętowania. Taniec stał się znany z legendarnego zespołu Lampião w latach 20. Termin xaxado odnosi się do dźwięku sandałów ciągniętych po podłodze. Po latach rytm poprawił się dzięki nowym instrumentom, takim jak fife, zabumba i akordeon. Piosenkarz i kompozytor Luiz Gonzaga był jednym z największych propagatorów tego prawdziwego kulturowego wyrazu ludzi z północnego wschodu.
Fandango gaucho
Na południu kraju taniec gaucho naznaczony był kulturowymi wpływami europejskich imigrantów, głównie kultury portugalskiej i hiszpańskiej. Gaucho fandango pojawiło się w Kolonialnej Brazylii. Ta manifestacja kulturowa odzwierciedla chłopską kulturę gauchos. Taniec jest naznaczony zwinnymi zwrotami par tancerzy. Dotknij tańca porusza taniec. Istnieją zapisy kuli fandango w miastach Rio Grande do Sul, Santa Catarina, Paraná i na wybrzeżu São Paulo. Rytm jest klasyfikowany jako dobra niematerialne przez IPHAN (Instytut Narodowego Dziedzictwa Historycznego i Artystycznego).