Zawartość
Gliceryna spowalnia parowanie wody, dzięki czemu pęcherzyki trwają dłużej. (Digital Vision./Digital Vision / Getty Images)
Historia
Praktyka dmuchania baniek mydlanych sięga XVII wieku, kiedy dzieci używały glinianych rur i resztek wody do mycia naczyń. Dmuchane w ten sposób pęcherzyki nie trwały długo w powietrzu. Zmieniło się to wraz z dodaniem gliceryny do nowoczesnych receptur roztworów bąbelkowych.
Gliceryna
Gliceryna lub C 3 H 5 (OH) 3 jest naturalnym produktem ubocznym procesu wytwarzania mydła. Jest wytwarzany jako zmydlanie tłuszczów zwierzęcych stosowanych do produkcji mydła. W rzeczywistości Amerykańskie Stowarzyszenie Dietetyczne Stanów Zjednoczonych klasyfikuje glicerynę jako węglowodan, z powodu jej przemiany z tłuszczu. Jako produkt końcowy gliceryna jest gruba, przejrzysta i bezwonna, o lekko słodkim smaku. Zdolność tej substancji do rozpuszczania się w wodzie jest szczególnie przydatna do wytwarzania pęcherzyków.
Efekty
Pęcherzyki pękają, ponieważ zewnętrzna warstwa wody odparowuje do środowiska. Bez wody, aby utrzymać kulistą strukturę, pękają. Gliceryna działa poprzez opóźnianie procesu odwodnienia. Ma unikalne właściwości wytwarzania słabych wiązań z wodorem, zapobiegając szybkiemu odparowywaniu wody. Gliceryna jest również higroskopijna. Oznacza to, że ma zdolność wyciągania wody z powietrza, co może również przyczyniać się do jej zdolności do wytrzymywania parowania przez dłuższy czas.