Zawartość
- Co to jest cukier redukujący?
- Test Benedykta
- Jak działa test Benedykta
- Test Fehlinga
- Jak działa test Fehlinga
- Praktyczne zastosowanie
Produkty spożywcze mogą być testowane w celu określenia, czy zawierają cukry redukujące. Można to zrobić za pomocą testu Benedykta lub Fehlinga, które są również używane do sprawdzania cukrów w płynach, takich jak mocz, co jest ważne jako test diagnostyczny.
Co to jest cukier redukujący?
Dowolny cukier, który tworzy aldehyd lub keton w obecności roztworu alkalicznego, jest cukrem redukującym. Rodzaje cukrów redukujących obejmują glukozę, fruktozę, aldehyd glicerynowy, laktozę, arabinozę i maltozę. Sacharoza i trehaloza nie są cukrami redukującymi. W skrócie, taki cukier to taki, który redukuje pewne chemikalia poprzez reakcję utleniania.
Test Benedykta
Aby przetestować obecność cukru redukującego, próbkę żywności rozpuszcza się we wrzącej wodzie. Następnie dodaje się niewielką ilość odczynnika Benedict i roztwór zaczyna się ochładzać. Przez następne 4 do 10 minut roztwór zmienia kolor. Jeśli jest niebieski, nie ma glukozy. Jeśli stężenie glukozy jest wysokie, kolor zmienia się na zielony, żółty, pomarańczowy, a następnie ciemnoczerwony lub brązowy.
Jak działa test Benedykta
Odczynnik testowy Benedict składa się z bezwodnika węglanu sodu, cytrynianu sodu i pentahydratu siarczanu miedzi (II). Po dodaniu do roztworu reduktor cukru redukuje błękit siarczanu miedzi z roztworu Benedykta do czerwonawo brązowego strąconego siarczku miedzi, odpowiedzialnego za zmianę koloru. Reduktory bez cukru nie mogą tego zrobić. Ten konkretny test pokazuje jedynie obecność redukującego cukru.
Test Fehlinga
Aby wykonać test Fehlinga, roztwór rozcieńcza się wodą i chłodzi do całkowitego rozpuszczenia. Następnie dodaje się roztwór Fehlinga mieszając. Jeśli obecne są redukujące cukry, roztwór zacznie zmieniać się w rdzę lub czerwony kolor, podczas gdy opady zaczynają się tworzyć. Jeśli cukry redukujące nie są obecne, roztwór pozostanie niebieski lub zielony.
Jak działa test Fehlinga
Rozwiązanie Fehlinga składa się z dwóch rozwiązań. Roztwór A składa się z pentahydratu siarczanu miedzi rozpuszczonego w wodzie, a roztwór B zawiera tetrahydrat winianu sodowo-potasowego (sól Rochelle'a) i wodorotlenek sodu w wodzie. Dwa roztwory miesza się w równych częściach, aby uzyskać ostateczne rozwiązanie. Test ma na celu wykrycie obecności monosacharydów, zwłaszcza aldoz i ketoz. Są one wykrywane, gdy aldehyd utlenia się do kwasu i tworzy tlenek miedziawy. W kontakcie z grupą aldehydową następuje redukcja jonów miedziawych, która tworzy czerwone opady i wskazuje na obecność reduktorów cukru.
Praktyczne zastosowanie
Testy obniżania poziomu cukru, takie jak testy Benedykta i Fehlinga, można wykorzystać do określenia, czy cukry są obecne w moczu i czy wskazują na cukrzycę. Można je również stosować jakościowo, tak jak w doświadczalnym miareczkowaniu w celu określenia ilości cukrów redukujących w roztworze.