Zawartość
Chirurgia neurologiczna lub neurochirurgia to wymagająca, ale satysfakcjonująca kariera. Po 14 latach lub więcej edukacji pomaturalnej i pracy klinicznej możesz mieć pełne kwalifikacje do wykonywania neurochirurgii. Dzięki zdolności do działania w mózgu odpowiedzialność jest precyzyjna, ponieważ mały ruch może trwale zniszczyć jakość życia pacjenta lub uchronić go przed paraliżem.
Dane historyczne
Jednym z pierwszych autorów neurochirurgii był William MacEwen (1848-1924), pochodzący ze Szkocji, który rozwijał się w dziedzinie chirurgii i mapował mózg neurologicznie, odkrywając, które części kontrolują pewne funkcje organizmu. Przeprowadził pierwszą udaną operację wewnątrzczaszkową, określając prawidłową lokalizację oponiaka u nastolatki bez użycia urządzeń w 1879 roku. Innym ważnym czynnikiem w tej dziedzinie był Harvey Cushing (1869-1939), Amerykanin, który studiował medycynę i został zatrudniony jako profesor chirurgii w Harvard Medical School i główny chirurg w nowym szpitalu Peter Bent Brigham w Bostonie. Był odpowiedzialny za opracowanie metodologii, która zmniejszyła wysoką śmiertelność z operacji mózgu do 10% i włączył promieniowanie rentgenowskie do obrazu głowy.
Edukacja
Po ukończeniu sześciu lat studiów, przygotuj się na pięć kolejnych rezydencji, a następnie kilka lat specjalizacji. Studiowanie medycyny jest konkurencyjną dziedziną, a nawet uczęszczając do college'u w płatnych szkołach wyższych, zamiast prestiżowej szkoły, takiej jak USP (University of São Paulo), tylko niewielki procent kwalifikowanych kandydatów zostanie zaakceptowany. Aby zmaksymalizować szanse na akceptację, skoncentruj się na swoich badaniach, aby osiągnąć wysokie wyniki testów. Po szkole medycznej przychodzi miejsce zamieszkania. Neurochirurgia z pięcioletnim pobytem jest najdłuższym programem, a ze względu na ograniczoną liczbę miejsc w niektórych szkołach przyjmuje się tylko dwóch lub trzech mieszkańców rocznie. Niektórzy kandydaci mogą poczekać rok lub dwa przed przyjęciem do wybranej szkoły. Po ukończeniu rezydencji istnieje możliwość ukończenia stypendium na kolejny rok lub dwa lata. Zapewnia to specjalizację w określonej dziedzinie, takiej jak neurochirurgia dziecięca, chirurgia kręgosłupa, neuronakologia (rak mózgu) lub neurochirurgia czynnościowa.
Funkcja
Neurochirurdzy są odpowiedzialni za opiekę nad układem nerwowym, który obejmuje mózg i wszelkie związane z nim struktury, w tym kręgosłup, nerwy (w tym urządzenia peryferyjne) lub dopływ krwi do mózgu i kręgosłupa. Ten szeroki zakres oznacza, że neurochirurdzy muszą rozumieć nie tylko funkcje mózgu, ale także układ sercowo-naczyniowy i pełną anatomię człowieka. Typowymi chorobami neurochirurga są urazy głowy lub mózgu, guzy mózgu, tętniaki, przepuklina dysku i deformacje kręgosłupa.
Kariera
W neurochirurgii jest kilka karier. Możesz być neurochirurgiem akademickim lub prywatnym neurochirurgiem. Neurochirurg akademicki otrzyma wynagrodzenie w ramach szkolnego programu medycznego, w którym będzie musiał uczyć i być może prowadzić badania. Neurochirurgi są również zatrudniani w szpitalach i płacą wynagrodzenia. Prywatni neurochirurdzy to ci, którzy prowadzą własną firmę i radzą sobie z każdym aspektem kliniki lub zatrudniają kogoś, kto to robi. Wszyscy neurochirurdzy utrzymują minimum 60 do 80 godzin tygodniowo, gdzie operacje mogą być długie i skomplikowane. Muszą być zdrowe, aby przetrwać długie godziny. Wielu twierdzi, że godziny pracy trwają sześć godzin - średnio siedem godzin, co pozostawia niewiele czasu na zajęcia rodzinne, społeczne i inne.
Dom
Począwszy od neurochirurga będącego rezydentem, wynagrodzenia wahają się od 6 000 do 8 000 USD miesięcznie. Dopóki nie zostaniesz zatrudniony jako neurochirurg w pełnym wymiarze godzin, oczekuje się, że twoja pensja pozostanie w tym przedziale. Średnia pensja neurochirurgów zatrudnionych w Stanach Zjednoczonych według badania z 2008 r., Ankiety medycznej grupy medycznej AMGA i badania finansowego wynosi 80 000 USD. Im więcej lat masz doświadczenia, tym więcej otrzymasz wynagrodzeń i premii. Prywatna praktyka neurochirurgów może zarobić do siedmiocyfrowej pensji rocznie. Praca w miastach o wysokich kosztach utrzymania generuje również większe dochody niż praca w małych miastach.