Zawartość
Końcowe etapy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) stają się widoczne wraz z wystąpieniem pewnych objawów, takich jak trudności w oddychaniu, szybkie tętno, splątanie umysłowe i niska zawartość tlenu we krwi. Chociaż POChP jest chorobą śmiertelną, osobom cierpiącym na tę chorobę oferuje się niewielką lub żadną opiekę paliatywną.
Identyfikacja
POChP, czyli przewlekła obturacyjna choroba płuc, jest czwartą główną przyczyną śmierci w Stanach Zjednoczonych. Jest to choroba postępująca, która uszkadza płuca i upośledza oddychanie. Obrażenia fizyczne spowodowane przez POChP są nieodwracalne, wpływając zarówno na drogi oddechowe, jak i pęcherzyki powietrza w płucach, znane jako pęcherzyki płucne. Diagnozy składają się z jednego z dwóch możliwych stanów: rozedmy płuc i przewlekłego obturacyjnego zapalenia oskrzeli.
Desaturacja tlenu i dezorientacja
Niski poziom tlenu we krwi i jego wpływ na mózg powodują dezorientację i dezorientację związaną z POChP. Według wspólnego badania naukowców z University of Washington, Veterans Affairs Medical Center i Southwestern Medical Center z University of Texas istnieje głęboki związek między desaturacją tlenu a upośledzeniem funkcji poznawczych. Badanie wykazało, że desaturacja (w wyniku niedoboru POChP) szczególnie szkodzi cholinie w płacie czołowym mózgu. Ponieważ ta cholina jest niezbędnym składnikiem odżywczym i kluczem do rozwoju i funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego, taka desaturacja może prowadzić do poważnego uszkodzenia mózgu.
Znaczenie
Rozpoznanie POChP zwykle pojawia się w miarę postępu choroby i widocznego pogorszenia stanu organizmu. W Stanach Zjednoczonych u 12 milionów osób obecnie zdiagnozowano POChP, a około 12 milionów osób nie jest zdiagnozowanych. Objawy pierwszych objawów choroby obejmują „kaszel palacza” (kaszel, który wytwarza duże ilości śluzu), świszczący oddech i ucisk w klatce piersiowej. Ponieważ diagnoza zwykle występuje w późniejszych stadiach choroby, większość osób ze zdiagnozowaną POChP jest w podeszłym wieku. Pacjenci na ogół uważają, że mają trudności z oddychaniem podczas prostych zadań, takich jak chodzenie lub rutynowe czynności, ponieważ tracą zdolność dbania o siebie.
Progresja
Choroby takie jak przeziębienie, grypa lub zakażenie płuc mogą szybko pogorszyć stan pacjenta z POChP. Wraz z postępującym pogorszeniem oddychania pacjent zostanie skierowany przez swojego osobistego lekarza do pulmonologa w celu uzyskania specjalistycznej opieki. Końcowa faza POChP często nie jest diagnozowana przez lekarzy ogólnych, w wyniku czego na tym etapie oferowane jest niepełne leczenie hospicyjne.
Leczenie
Ponieważ uszkodzenia płuc nasilają się, objawy nasilają się. Zaprzestanie palenia i unikanie wdychania pyłu i chemikaliów zwiększa zwykle powolny postęp choroby. Pośrednie leczenie środkami wziewnymi, szczepionkami przeciw grypie i szczepionkami przeciw zapaleniu płuc opóźnia postęp objawów POChP. Ciężka wersja choroby często powoduje, że pacjent wykonuje terapię tlenową, aby wykonywać swoje czynności, spać i przedłużyć życie. Operacja jako opcja leczenia jest korzystna tylko w rzadkich przypadkach. Przeszczepy płuc, bulectomie i operacje zmniejszenia objętości płuc są zwykle wykonywane u pacjentów z POChP, których objawy są podobne do rozedmy płuc.
