Zawartość
Chociaż siedzenie w siatkówce było warzone w Holandii w latach 50. XX wieku, dziś jest rozgrywane na całym świecie z drużynami kwalifikującymi się do Igrzysk Paraolimpijskich. Aby zakwalifikować się do Stanów Zjednoczonych lub zagrać w paraolimpijskim, gracz nie może grać w siatkówkę stojącą. Ograniczenia mogą wynikać z amputacji, polio, poważnych zaburzeń kolana, wymiany stawu biodrowego, wymiany stawu kolanowego lub utraty mięśni.
Ta pozycja dyskwalifikuje go z gry w siatkówkę siedzącą. (Obraz siatkówki plażowej autorstwa YURY MARYUNIN z Fotolia.com)
Historia siedzącej siatkówki
Według paszportu, siatkówka siedząca to połączenie siatkówki i niemieckiego sportu zwanego sitzball. Siatkówka siedząca została przyjęta jako program Międzynarodowej Organizacji Sportowej w 1978 roku. Po raz pierwszy została rozegrana na Paraolimpiadzie w 1980 roku z udziałem siedmiu drużyn. Stany Zjednoczone uczestniczyły w Igrzyskach Paraolimpijskich po raz pierwszy w 1984 roku. W meczach w 2004 roku drużyna mężczyzn USA zajęła szóste miejsce, a drużyna kobiet zajęła trzecie miejsce z brązowym medalem. Kobiety zdobyły srebro w 2008 r. Wraz ze złotymi medalami na Mistrzostwach Europy w Piłce Siatkowej i Pucharze Świata w 2010 r. W Paraolimpijskiej Organizacji Siatkówki w 2010 r. Mężczyzn pozostawiono w srebrze podczas Parapan American Games w 2007 r., W niewielkim stopniu tracąc możliwość uczestnictwa w Paraolimpiada w 2008 roku.
Modyfikacje sądu
Podczas gdy w tradycyjnej siatkówce boisko mierzy 9 metrów na 18 metrów, boisko do siatkówki mierzy 6 metrów na 10 metrów. Dwór jest podzielony na pół przez linię środkową, tworząc dwa bloki o wymiarach 6m na 5m. Wysokość siatki to 1,15 m dla mężczyzn i 1,05 m dla kobiet. Linie ataku są ustawione równolegle 2 m od linii środkowej. Linie obsługujące to 1,75 m. Są one rysowane w strefie obsługi na końcu każdego bloku. Linie strefy obsługi znajdują się 2 m od dolnej linii boiska.
Szczegółowe zasady gry w siatkówkę siedzącą
Pozycja każdego gracza zależy od położenia jego dna, obszaru od ramion do pośladków. Ręce i nogi mogą znajdować się poza boiskiem, w strefie ataku lub w wolnej strefie. Gracz może dotknąć ręką przeciwnego boiska, jeśli część dłoni styka się z linią środkową lub nad nią. Gracz nie może dotykać przeciwnego boiska żadną inną częścią ciała. Może poruszać się w przestrzeni przeciwnika, poniżej sieci, o ile nie przeszkadza to w akcji przeciwnika. Gracz musi utrzymać pośladki na boisku podczas wykonywania jakiegokolwiek ataku. Gracz z tylnej linii może wykonać atak z dowolnej wysokości, ale jego dno nie może dotykać ani przekraczać linii ataku. Podczas gry gracz musi utrzymywać część ciała w kontakcie z sądem, z wyjątkiem momentu utraty kontaktu podczas gry obronnej. Sędzia ustawia dłonie razem, jedną w górę iw dół, rozciąga ramiona na ziemię i unosi ramię, aby zasygnalizować „podniesiony z ziemi”. Sędzia stoi obok boiska z powodu wysokości siatki i pozycji siedzącej zawodników.