Zawartość
- Wprowadzenie
- Carlos Drummond de Andrade (1902 - 1987)
- Chico Buarque (1944 -)
- Clarice Lispector (1920–1977)
- Graciliano Ramos (1892 - 1953)
- Guimarães Rosa (1908 - 1967)
- Jorge Amado (1912 - 2001)
- Machado de Assis (1839 - 1908)
- Mário de Andrade (1893 - 1945)
- Milton Hatoum (1952 -)
- Moacyr Scliar (1937 - 2011)
- Oswald de Andrade (1890 - 1954)
- Paulo Coelho (1947 -)
- Rubem Fonseca (1925 -)
Wprowadzenie
Brazylia jest zawsze pamiętana na całym świecie jako kraina karnawału, piłki nożnej i radości, to nic nowego. Być może nie wiesz, że nasz kraj jest również znany i ceniony za swoją literaturę. Wielu brazylijskich pisarzy jest dostępnych w innych językach, a aby jeszcze bardziej zachęcać do wymiany, Ministerstwo Kultury promowało publiczne ogłoszenie dla międzynarodowych wydawców zainteresowanych tłumaczeniem książek autorów brazylijskich (tylko w latach 2011–2012 rozpoczęto 141 projektów). Dowiedz się więcej o naszych najbardziej prestiżowych pisarzach na rynku międzynarodowym.
Carlos Drummond de Andrade (1902 - 1987)
Mineiro de Itabira, Drummond de Andrade jest niemal jednomyślny, mówiąc o największych pisarzach brazylijskich. Zaangażowany w rzeczywistość społeczną, ale także głęboko znający ludzką duszę, pisał wiersze, opowiadania, kroniki, a także działał jako tłumacz. Jego pierwsze teksty zostały opublikowane w Diário de Minas, wraz z innymi pisarzami, rozpoczął publikację „The Magazine”. Właściciel obszernej produkcji literackiej, z 50 opublikowanymi książkami, takimi jak „Some poetry” i „Poetic Anthology”, w tym cztery infantylne, poeta podbity przez publiczność i krytyka swoim unikalnym stylem. Drummond wiele swoich prac przetłumaczył na inne języki, takie jak niemiecki, hiszpański, francuski, włoski i angielski.
Getty Images
Chico Buarque (1944 -)
Francisco Buarque de Holanda, lub po prostu Chico Buarque, jest artystą wielokrotnym. Piosenkarz, kompozytor, dramaturg i pisarz, Chico po raz pierwszy wyróżnił się w muzyce, by później podbić brazylijskie teatry i księgarnie. Właściciel obszernej pracy muzycznej, która przechodzi przez sambę, flirtuje z bossa nova, gra z jazzem i sieje codzienną brazylijskość, Chico jest miłośnikiem tego słowa. Czy to w swoich kompozycjach, czy w książkach, pracuje jako rzemieślnik, z delikatnością i mistrzostwem. Jego najnowsze książki „Budapest” i „Spilled Milk” odniosły sukces zarówno w kraju, jak i poza nim: zostały opublikowane w kilku językach i zebrały nagrody.
Clarice Lispector (1920–1977)
Urodzona na Ukrainie Clarice przybyła do Recife w wieku dwóch lat, w 1922 roku, gdzie była jeszcze bardzo młoda i zaczęła pisać.Opublikował swoją pierwszą książkę „Near the Wild Heart” w wieku 23 lat; wielokrotnie nagradzana powieść została wkrótce przetłumaczona na język francuski. Podzielił swój czas między literaturę i dziennikarstwo, pracując dla ważnych gazet i czasopism. Clarice zawsze była bardzo obecna na międzynarodowej scenie literackiej uczestnicząc w kongresach, targach literackich i tym podobnych, a nawet po jej śmierci w wieku 57 lat, pacjentce z rakiem, jej praca nadal podróżowała po Brazylii i na całym świecie.
Graciliano Ramos (1892 - 1953)
Graciliano Ramos miał już powołanie do literatury od najmłodszych lat, ale rozwinął swój talent jak cronista w gazetach. Zaangażował się w politykę, aresztowany w 1937 r. - czas, który zainspirował go do napisania „Memórias do Prisoner” - ale nie przestał pisać, czasami pod pseudonimami z obawy przed represjami. Jego najsłynniejsza powieść „Dried Lives”, która dotyczy trudnej sytuacji dotkniętych suszą rekolekcji na północnym wschodzie, została opublikowana w 21 krajach i przez wiele lat była obowiązkową lekturą głównych przedsionków kraju ze względu na jej literackie znaczenie i portret smutnej twarzy brazylijskiej rzeczywistości.
Guimarães Rosa (1908 - 1967)
Guimarães Rosa był lekarzem i dyplomatą, ale przede wszystkim pisarzem. Ponad 20 lat napisał swoje pierwsze opowiadania nagrodzone przez prestiżowy magazyn „O Cruzeiro”. Studiował medycynę, ukończył studia, ale opuścił zawód, ponieważ nie mógł znieść cierpienia potrzebującej ludności, do której uczęszczał, oraz z powodu braku infrastruktury w miastach wnętrza. Jako dyplomata podróżował przez wiele lat i wrócił do kraju, aby studiować życie na wsi, jego gusta, zwyczaje i zwyczaje, co zainspirowało go do napisania kilku książek, podkreślając „Wielkie Sertão: Veredas”, jego przetłumaczone arcydzieło po francusku, angielsku, włosku, niemiecku, między innymi.
Jorge Amado (1912 - 2001)
Jorge Amado jest wielkim narratorem Bahia. Wiele jego prac odbywa się w bahijskich środowiskach i kontekstach w różnych formach i kolorach. Ukończył prawo, nigdy nie uprawiał zawodu, ale zaangażował się w politykę. Był członkiem partii komunistycznej i trzy razy musiał wyjechać na emigrację w innych krajach. Jest jednym z najbardziej nagradzanych brazylijskich autorów tutaj i za granicą, z pracami przetłumaczonymi na 55 krajów i 49 różnych języków. Wiele jego książek zabrano do teatru, telewizji i kina, takich jak „Tieta” i „Dona Flor i jej dwóch mężów”.
Machado de Assis (1839 - 1908)
Joaquim Maria Machado de Assis jest jednym z założycieli brazylijskiej Akademii Listów i pierwszym mieszkańcem krzesła 23. Z pokornego pochodzenia Machado de Assis nie miał dostępu do formalnej edukacji i studiował, jak mógł, ale w wieku 15 lat publikował już swój pierwszy sonet : „Pani Pani DPJA”. Pisał w kilku czasopismach i czasopismach z tamtych czasów, ale opublikował swoją pierwszą książkę „Upadek, który kobiety mają dla głupców” dopiero w 1861 roku. Jego najsłynniejsze dzieła, „Pośmiertne wspomnienia Brás Cubas” i „Dom Casmurro” do ponad dziesięciu języków.
Mário de Andrade (1893 - 1945)
Ikona brazylijskiego ruchu modernistycznego, Mário de Andrade, prowadził Tydzień Sztuki Współczesnej w 1922 r. Wraz z Oswaldem de Andrade, Tarsilą do Amaral i wielkimi członkami brazylijskiej inteligencji. Wprowadził innowacje, zrywając z tradycją literacką, jak w „Pauliceia desvairada”, która opowiada historię św. Pawła w wolnych wersach, pełnej neologizmów. Zrewolucjonizował literaturę brazylijską swoją krytyczną krytyką, niezależnie od tego, czy przedstawiał wysokie społeczeństwo, jak w „Amar, czasownik nieprzechodni”, czy też rekonstruował proces cywilizacji kraju, co zaowocowało „Macunaíma”, jego największym dziełem. Znaczna część jego twórczości jest tłumaczona na główne języki.
Milton Hatoum (1952 -)
Milton Hatoum, Amazonczyk z São Paulo, tłumacz, profesor i felietonista gazet, jest uważany za jednego z największych żyjących pisarzy brazylijskich. Jego praca łączy fikcję z autobiograficznymi wspomnieniami z dzieciństwa w Manaus i relacjami z ustnej historii regionu, otoczonej ogromem amazońskiej dżungli. Otrzymał wiele nagród, w szczególności Jabuti - największe uznanie literackie w Brazylii - i ma prace opublikowane w 14 krajach i przetłumaczone na 12 języków. „Historia pewnego Orientu”, jej pierwsza powieść, która opowiada historię kobiety poszukującej swoich korzeni, jest dostosowywana do filmów.
Moacyr Scliar (1937 - 2011)
Gaucho, doktor i pisarz pochodzenia żydowskiego, Moacyr Scliar miał szeroki dorobek literacki na tematy takie jak medycyna, judaizm, socjalizm i życie miejskiej klasy średniej. Publikował w różnych gatunkach (opowiadania, eseje, powieści, kroniki i literatura dla dzieci) i ma ponad 70 książek opublikowanych w Brazylii, z których wiele jest publikowanych w około 20 krajach, takich jak „Lamparty Kafki” sukcesy za granicą. Zdobył krajowe i międzynarodowe nagrody i nadal jest jednym z najbardziej prestiżowych brazylijskich pisarzy i jest sprzedawany w kraju. Niektóre z jego tekstów były nawet przystosowane do innych środków, takich jak teatr i kino.
Oswald de Andrade (1890 - 1954)
Osvaldo de Andrade napisał powieść, poezję, sztuki i krytykę brazylijskiego modernizmu, z Mário de Andrade (nierozłącznym towarzyszem), Tarsilą do Amaral (jego żoną w tym czasie), Anitą Malfatti i innymi wspaniałymi nazwiskami w sztuce, literaturze i nauce. literacki. Był kontrowersyjny, transgresyjny, krytyczny i bronił stworzenia kultury brazylijskiej, która szanowała różnorodność we wszystkich jej formach i oderwała się od więzi europejskiej kultury erudyty. Jego manifesty („Pau Brasil” i „Manifesto antropofágico”), „Serafim Ponte Grande” i „Król świecy” to jedne z jego najbardziej znanych dzieł w kraju i za granicą.
Paulo Coelho (1947 -)
Paulo Coelho to brazylijski pisarz, który sprzedał najwięcej książek w Brazylii i jest jednym z najlepiej sprzedających się na świecie. Ponad 150 milionów sprzedanych książek (opublikowanych w ponad 150 krajach i przetłumaczonych na 69 języków), wszystko, co publikuje Paulo Coelho, staje się bestsellerem niemal automatycznie. Jego historie z akcentami mistycyzmu i ezoteryzmu zachwycają różnorodną publiczność wszystkich pokoleń. Od 25 lat nie opuszcza listy najlepiej sprzedających się autorów i znajduje się w księdze rekordów z najbardziej przetłumaczoną książką wszech czasów „The Alchemist”, dostępną w 69 językach.
Rubem Fonseca (1925 -)
Od czasu wydania pierwszej książki opowiadania „The Prisoners” w 1963 roku Rubem Fonseca poświęcił się prawie wyłącznie literaturze. Jest jednym z najbardziej podziwianych współczesnych autorów i najwyższym nazwiskiem w literaturze brutalistycznej, literackim nurtem, który bada świat przemocy w mieście, z przestępstwami, tajemnicami policyjnymi i wykluczeniem społecznym. „The Great Art”, jedna z jego najsłynniejszych prac - inspirowana serialem „Mandrake” - jest dobrym przykładem stylu. Podziwiony w kraju i za granicą Fonseca ma wiele nagród w programie nauczania, a jego książki są tłumaczone na kilka języków.