Zawartość
Niektórzy z największych pisarzy świata są określani jako poeci, a ich język różni się od tych, którzy celowali jako pisarze opowiadań. W opowiadaniu autor używa tego samego rodzaju języka, jakiego użyłby każdy z jego czasów i kultury, aby opowiedzieć historię, podczas gdy poeta inaczej konstruuje swój tekst, używając technik takich jak rytm (lub metryka) i rym .
Opowieści
Krótka historia jest zwykle pisana prozą fikcyjną. Ten rodzaj tekstu można zdefiniować jako dowolną narrację, która nie jest oparta na faktach. Język prozy jest pisany liniowo, podobnie jak ten, którego używasz, pisząc e-mail do przyjaciela. Słowo „prozaiczny” może odnosić się do zwyczajności lub pospolitości, ale nie oznacza to, że język prozy musi być nużący, czego dowodzą wielkie opowiadania pisane z biegiem czasu. Jak sama nazwa wskazuje, opowiadanie jest znacznie krótsze i mniej skomplikowane niż powieść w standardowym rozmiarze i może na przykład policzyć wygląd i rozwiązanie konkretnej sytuacji, zamiast szczegółowo badać postacie - powszechna sztuczka w powieściach. .
Wiersze
Słowo „poezja” pochodzi ze starożytnej greki, od czasownika „tworzyć”. Podczas gdy opowiadanie jest zwykle pisane zdaniami dostępnymi dla czytelnika, wiersz składa się z wersetów, które mogą nie odpowiadać normom gramatycznym, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Ponadto, zamiast być podzielonym na akapity, wiersz jest uporządkowany według strof. Ułożony na papierze wiersz nie przypomina struktury powieści czy opowiadania. Ponadto w poezji słowa są wybierane nie tylko ze względu na ich prozaiczny lub funkcjonalny sens, ale także na podstawie ich brzmienia lub odczucia.
Przykład opowiadania
„W dawnych czasach Hortons Bay było miastem drwali. Nikt, kto tam mieszkał, nie przegapił słuchania wielkich pił w młynie nad jeziorem. Potem nadszedł rok, kiedy nie było już drewna do piłowania”.
„Koniec czegoś” Ernesta Hemingwaya, amerykańskiego pisarza.
Przykład początku wiersza
„Kwiecień jest najokrutniejszym z miesięcy, bzy kiełkują z martwej krainy, mieszając pamięć i pożądanie, ożywiają udręczone korzenie wiosennym deszczem. Zima otuliła nas, okrywając Ziemię rozczochranym śniegiem, odżywiając się tym, co zostało z suchych bulw życie."
„The Desolate Land” T.S. Eliot, amerykański poeta (tłumaczenie Ivan Junqueira).