Zawartość
Dzisiejsi ludzie znają roślinę Caladium seguinum również pod popularną nazwą aningapara lub ze mną-nikt-nie może. Ta naukowa nazwa, Caladium seguinum, została wymarła z botaniki i zmieniona na Dieffenbachia seguine. Niektóre książki nadal zachowują starsze synonimy, takie jak Dieffenbachia picta lub Dieffenbachia maculata.
Źródło
Me-nobody-can pochodzi z gorących miejsc, tropikalnych i wilgotnych lasów w całej Brazylii. Obecnie roślina ta jest szeroko stosowana jako roślina ozdobna do domów, ponieważ nie wymaga dużego nasłonecznienia.
cechy
Jest to roślina zielna o grubej, mocnej łodydze, która ma duże, wydłużone zielone liście z białymi plamami. Roślina osiąga około 20 do 50 cm wysokości, z wydłużeniem od 20 do 30 cm, w zależności od liczby występujących łodyg.
Ostrzeżenie
Toksyczne substancje obecne we mnie-nobody-can nadal często nazywane są caladium seguinum. Sok tego warzywa zawiera enzymy szczawianowe i proteolityczne. Kontakt z sokiem może powodować zapalenie skóry, a spożywanie samej rośliny może powodować ból, obrzęk lub drętwienie. Zwierzęta i małe dzieci mogą zostać poważnie skrzywdzone, jeśli spożyją roślinę w dużych ilościach.
Mroczna przeszłość
Lek seguinum caladium był stosowany w ziołolecznictwie w kontrolowany sposób w leczeniu drobnych schorzeń fizycznych i psychicznych. Być może najbardziej znane badania nad tym lekiem zostały przeprowadzone przez nazistowskie Niemcy. Lek był testowany na psach w celu ich sterylizacji, a według George'a Victora w swojej książce „Hitler: The Pathology of Evil” naziści mieli potajemną nadzieję na podanie go ludziom.