Zawartość
Coś, co łączy dzieci na całym świecie, to naturalna skłonność do spontanicznej zabawy. Wykorzystują wszystko, co ich otacza, wymyślają zasady i rozpoczynają zorganizowaną grę. Hiszpańska gra uliczna przetrwała kilka pokoleń. Istnieje wiele podobieństw między tradycyjnymi hiszpańskimi grami a amerykańskimi.
La charca
La charca, co oznacza basen, to odmiana gry w klasy, popularnej gry w mieście Peñafiel w Hiszpanii. Na betonie rysuje się kredą różne okręgi. W każdym kółku jest rysowana liczba. Gracze na zmianę ogłaszają numer, a następnie rzucają kamieniem w tak zwany krąg. Gracz, który rzuca kamieniem we właściwy krąg, musi wskakiwać w kółko, aż dotrze do kręgu z kamieniem. Musi podnieść kamień, a następnie odskoczyć. Jeśli jest w stanie odskoczyć bez upadku, może umieścić swoje imię w kółku. Nikt nie może wskoczyć w zaznaczone kółko, tylko ten gracz. Osoba, która na końcu ma najwięcej zaznaczonych kółek, wygrywa.
La Semana
Tydzień lub La Semana rozgrywa się na schodach. Stosowanych jest sześć drabin, przy czym pierwsza drabina reprezentuje poniedziałek, drugi wtorek, a nawet sobotę, która będzie szóstą drabiną. Jedna osoba jest „Nim” i będzie na podłodze, wzywając dni tygodnia. Gracze muszą biec do odpowiedniej drabiny, jak są nazywani. Nazywany „niedzielą”, gracze muszą leżeć na podłodze, a następnie jak najszybciej wrócić do pierwszej drabinki. Uczestnik „On” wkracza, gdy gracze są na podłodze, będzie następnym graczem, który będzie „On”.
Kolor, colorcito
Wszyscy gracze wybierają bezpieczną podstawę, taką jak duży kamień lub fragment ściany. Osoba jest określana jako „On” i mówi: „Kolor, mały kolor…”, a następnie wypowiada nazwę koloru. Reszta graczy musi biec i znaleźć przedmiot o tym kolorze. Po znalezieniu przedmiotu można go bezpiecznie przechowywać. „On” biegnie za dziećmi i próbuje oznaczyć jedno z nich, zanim dotrą do bezpiecznej bazy. Osoba, którą naznaczy, będzie nowym „On”.