Zawartość
Jednym z celów rodziców i nauczycieli jest nauczenie dzieci nie tylko przedmiotów, ale także zaszczepienie w nich pozytywnych cech charakteru. Wszystkie dzieci mają ochotę od czasu do czasu pomijać prawdę, aby dorośli mogli skorzystać z zajęć, które uczą zasad uczciwości.
Przycisk, guzik, kto ma przycisk?
To stara gra, której można użyć do nauczenia uczciwości w zabawny sposób. Dorosły musi wybrać dziecko na „on”, podczas gdy inne dzieci gromadzą się w kręgu. Osoba, która jest „nim”, zamyka oczy. Guzik lub inny mały przedmiot jest przekazywany dziecku przez pewien czas. Osoba dorosła może mierzyć czas lub odtwarzać piosenkę, podczas gdy przedmiot jest przekazywany z rąk do rąk. Kiedy dziecko „on” otworzy oczy, inne dzieci powiedzą „guzik, guzik, kto ma guzik?” podczas gdy udają, że chowają przedmiot w swoich rękach. Dziecko, które jest „nim”, pomyśli wtedy, że jest to osoba. Osoba z guzikiem może stać się kolejnym „nim”. W tej, która wydaje się prosta, niektóre dzieci mają ochotę kłamać, mając w rękach guzik, a osoba, która jest „nim”, odgaduje jego imię. To sprawia, że czują się, jakby zostali złapani, mimo że jest to zabawny żart. Dorośli mogą dyskutować, dlaczego wszyscy powinni mówić prawdę i jak sprawić, by zabawa była dla wszystkich przyjemnością.
Great Fables
Rodzice mogą skorzystać z tego ćwiczenia w dowolnym momencie i chociaż wydaje się to prostą historią, możesz nauczyć dziecko, że nie mówienie prawdy lub wyolbrzymianie faktów w historii może brzmieć głupio dla kogoś innego. Wybierz wydarzenie, które wydarzyło się, gdy byłeś mały i przekształć je w historię. Możesz na przykład opowiedzieć historię o tym, jak pojechałeś na kemping zeszłego lata. Opowiadając historię, wstaw pięć nieprawd lub przesad. Może to być wszystko, od spotkania z niedźwiedziem, po zmianę koloru namiotu, w którym się zatrzymałeś. I zobacz, czy dziecko może odkryć pięć faktów, które nie są prawdziwe. Departament Edukacji Stanów Zjednoczonych w artykule „Sukces mojego dziecka w szkole” sugeruje rozmowę o tym, jak czuje się dziecko, gdy przyjaciel kłamie i czy zaufałby temu przyjacielowi w przyszłości. To ćwiczenie jest dla dzieci skutecznym sposobem, aby usłyszeć, jak inni interpretują wielką bajkę, a ci, którzy przesadzają w prawdzie, mogą nie być wiarygodni.
Czytać książki
Jedną z wielu korzyści płynących z czytania przez dzieci jest możliwość uczenia pojęcia lub cechy charakteru w zabawny i interaktywny sposób. Istnieje wiele książek, które opowiadają historie o mówieniu prawdy. Przewodnik po książkach dla dzieci poleca tytuły pasujące do tego tematu: „Edwurd Fudwupper Fibbed Big” Berkeley Breathed „Niedźwiedzie z Berenstain i prawda” Stana i Jana Berenstainów „Obietnica: książka o tym, jak mówić prawdę” Vanity Odważniejszy „Niedźwiedzie z Berenstain i przeprosiny” autorstwa Stana i Jana Berenstainów „Ruthie and the (Not So) Teeny Tiny Lie” Laury Rankin
Oglądać filmy
Wiele dzieci lubi oglądać telewizję i mądrze jest ograniczyć czas spędzany na oglądaniu telewizji. Rodzice i wychowawcy powinni poświęcić ten czas na wzmocnienie lekcji uczciwości i mówienia prawdy. „Pinokio” to klasyczny film Disneya, którego nos lalki rośnie za każdym razem, gdy kłamie. Pomimo prób zaprzeczenia swojej nieuczciwości, Pinokio dowiaduje się, że najlepiej jest mówić prawdę od samego początku, zanim sytuacja się pogorszy. Kreskówka VeggieTales zawiera wiele filmów z postaciami. Kolejnym rysunkiem przedstawiającym postać edukacyjną są pingwiny 3-2-1. „Zagrożenie Księżyca na Ziemi, aby powiedzieć prawdę” uczy, jak w zabawny sposób być osobą godną zaufania.
Gra konsekwencji
„Pictionary” to gra, w którą dzieci uwielbiają grać i łatwo jest wymyślić wersję, która będzie odpowiednia dla każdego dorosłego, który próbuje uczyć. Dorośli mogą tworzyć wiele kart, które pokazują, gdzie dziecko będzie musiało podjąć decyzję, czy powiedzieć prawdę, czy nie. Zapisz na kartkach sytuacje typu „zepsuty kubek”, „kałuża w kuchni” czy „dziura w dżinsach”. Podziel grupę na dwie drużyny i jedna będzie losować, a druga zgadnie. Czas 30 sekund na odgadnięcie narysowanej postaci. Gdy zespół odgadnie obraz, łatwo jest o tym porozmawiać, zadając pytania typu „jak myślisz, co się stało z kubkiem?” i "Jak myślisz, co powinno zrobić dziecko, które je złamało?" To sprawi, że dzieci zaczną myśleć o uczciwości. Dorośli mogą omówić możliwe konsekwencje dla pewnych postaw. Na przykład, jeśli kubek pękł przez przypadek, a on powiedział prawdę, nie ma konsekwencji. Jeśli skłamał o rozbiciu kubka, nawet jeśli był to wypadek, musi to mieć konsekwencje. Wzmocnij fakt, że konsekwencje będą poważniejsze, jeśli dzieci nie będą uczciwe.