Zawartość
Lęk przed separacją zidentyfikowano jako zaburzenie na początku lat 90., dotykające głównie dzieci, a rzadko dorosłych. Objawy tej choroby u dorosłych są podobne do objawów u dzieci. Różnicę między dorosłymi z tym zaburzeniem a tymi, którzy przejawiają jedynie łagodne objawy, można zidentyfikować poprzez klasyfikację w MDEDM IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Illness). Ludzie przechodzący przez separacje mogą przedstawiać jedynie łagodne objawy, takie jak samo zaburzenie.
Zmiany behawioralne
Istnieją zachowania, które pokrywają się z objawami lęku separacyjnego, które negatywnie wpływają na codzienne życie ludzi cierpiących na to zaburzenie. Nadmierny stres po oddzieleniu od domu lub znaczne przywiązanie jest objawem lęku separacyjnego. Zmartwienie, strach i trudności ze snem są objawami często związanymi z tym problemem.Objawy te mogą być łagodne lub skrajne, w zależności od nasilenia lęku danej osoby.
Zmiany w codziennej rutynie
Niezdolność osoby dorosłej, która cierpi na to zaburzenie, do radzenia sobie z codziennymi obowiązkami, jest silna i zazwyczaj jest trwałym objawem. Dorośli mogą uznać, że chodzenie do pracy może być wielkim ryzykiem, skłaniając osobę do pozostania w domu z osobą, z którą jest związany. Nastrój depresyjny związany z tym problemem prowadzi do utraty zainteresowania rutyną, ograniczając ludzi do domów.
Objawy fizyczne
Po poddaniu się separacji ludzie cierpiący na tę szczególną formę lęku mogą przejawiać ostre objawy fizyczne. Należą do nich bóle głowy, bóle brzucha, wymioty i nudności. Mogą wystąpić po separacji, ściśle zależnie od przewidywanego zdarzenia. W połączeniu z objawami depresji dorośli mogą czuć się zmęczeni. Objawy te występują na różnych poziomach ciężkości, w zależności od postępu określonego lęku separacyjnego.