Zawartość
Kwas dezoksyrybonukleinowy - powszechnie znany jako DNA - to kod genetyczny zawarty w komórce wszystkich żywych stworzeń. Zwykle znajduje się w jądrze komórkowym DNA zawiera informację, która umożliwia prawidłowy rozwój i funkcjonowanie wszystkich częściach ciała. Unikalna struktura DNA umożliwia replikację informacji genetycznej i dokładne przekazywanie jej potomstwu.
Historia
W 1869 roku szwajcarski lekarz Friedrich Miescher odkrył obecność DNA, który nazwał „jądrem”. Późniejsze badacze stwierdzili, że DNA składa się z połączonych nukleotydów, które zostały ułożone w regularnej strukturze. W 1953 roku Francis Crick i James Watson określili dokładnie strukturę DNA - podwójną helisę ze sparowanymi zasadami azotu w środku.
Identyfikacja
DNA składa się z dwóch dużych zwiniętych nici w postaci podwójnej helisy. Każdy z tych łańcuchów polimerowych zawiera nukleotydy składające się z trzech składników: 1. Cukier z pięcioma węglami (znany jako deoksyryboza) 2. Grupa fosforanowa 3. Baza azotowa W DNA występują tylko cztery zasady azotowe: tymina, cytozyna, adenina i guanina. Cukry i fosforany nukleotydów są ściśle związane w „główne podparcie”, w którym te cztery zasady łączą się, tworząc „stopnie” podwójnej helisy.
Typy
Tymina, cytozyna, adenina i guanina (często określane jako T, C, A i G) są podstawowymi jednostkami kodu genetycznego każdego żywego organizmu. To na tych podstawach i we wzorach, w których są zorganizowane w kolumnie DNA, zawarte są wszystkie informacje dla organizmu, aby mógł funkcjonować. Te zasady można podzielić na dwie grupy: pirymidyny i puryny. Tymina i cytozyna są pirymidynami i tworzą cząsteczki w kształcie pierścienia o sześciu kątach. Adenina i guanina są puryny i składa się z pierścienia z pięcioma kątami połączone z pierścieniem z sześcioma. Ze względu na różnicę rozmiarów, puryny A i G mogą się ze sobą wiązać. Podobnie, pirymidyny, T i C, mogą wiązać się tylko ze sobą. Na całej długości struktury podwójnej helisy A jest sparowany z T i C jest połączony z G.
Znaczenie
Prostota parowania zasad azotowych - A pasująca tylko do T; C tylko z G - sprawia, że replikacja cząsteczki DNA jest stosunkowo prosta. Enzym helikazy wyzwala odwijanie struktury podwójnej helisy. Inny enzym, polimeraza DNA, sparował każdą nowo odłączoną bazę z komplementarną parą. Po zakończeniu replikacji istnieją dwie identyczne kopie oryginalnej cząsteczki DNA.
Rozważania
Chociaż DNA jest wysoce stabilną cząsteczką, ekspozycja na pewne substancje chemiczne, ekstremalne ciepło, światło ultrafioletowe lub promieniowanie może spowodować zmiany w kodzie DNA. Enzym polimeraza DNA może naprawiać uszkodzone obszary DNA i przez większość czasu zmiany są z powodzeniem naprawiane lub kończą się na nieszkodliwości. Jednak w niektórych przypadkach, w których zasady azotowe są wprowadzane lub usuwane, mogą być bardzo szkodliwe.