Zawartość
Kasjopeja to konstelacja półkuli północnej, usytuowana między gwiazdozbiorami Perseusza i Cefeusza. Była to jedna z konstelacji pierwotnie wymienionych przez greckiego astronoma Ptolemeusza. Kasjopeja jest konstelacją północno-okołobiegunowej, co oznacza, że można ją oglądać przez cały rok. Gdy główne gwiazdy są razem, wygląda to jak „W” lub „M”, w zależności od jego lokalizacji. W mitologii greckiej Kasjopea była królową Aethiopii i żoną króla Cefeusza. Według legendy mityczna królowa rozwścieczyła boga oceanu, Posejdona, za chwalenie się i prawie straciła córkę Andromedę.
W legendzie o gwiazdozbiorze Kasjopei Perseusz ratuje dzień (Photos.com/Photos.com/Getty Images)
Przechwalanie się jej pięknem
Kiedy królowa Kasjopea szła nad morzem ze swoją córką Andromedą, ujrzała piękne Nereides lub nimfy morskie pod wodą. Kiedy Kasjopea ich zobaczyła, chwaliła się, że jest ładniejsza od nich. Posejdon kochał nimfy, które były jego sługami. Nimfy morskie denerwowały się i płakały za Posejdonem, który, obrażony, wyrwał się z wody. Oświadczył, że ukarze Kasjopeję, zalewając Aethiopię burzami, chyba że poświęci swoją córkę Cetusowi, morskiemu potworowi.
Ofiara
Cefeusz i Kasjopea zrozumieli, że jedynym sposobem uratowania ich ziemi będzie poświęcenie Andromedy potworowi morskiemu. Andromeda została zabrana na brzeg morza i przykuta do skał. Wody były wzburzone, a Cetus przybył z morza, aby pożreć księżniczkę Andromedę.
Perseu ratuje Andromedę
Perseusz, syn Zeusa, obserwował dylemat Andromedy w oddali. Zamontowany na pegazie, jego skrzydlatym koniu, pojawił się, gdy tylko Cetus zjadł Andromedę. Pokonał potwora, pokazując go szefowi Meduzy, gorgonowi, którego niedawno pokonał. Kiedy Cetus spojrzał na Meduzę, zamienił się w kamień. Perseu uratował Andromedę, a potem dwoje żonaty. Stali się przodkami Herkulesa, a ich potomkowie zapoczątkowali lud perski.
Konstelacja Kasjopei
Dzisiaj Cefeusz, Andromeda, Perseusz, Cetus i Kasjopea dzielą niebo jako konstelacje. Legenda Kasjopei wyjaśnia, dlaczego czasami jest postrzegana jako „M”, a nie „W”. Jako kara za jej próżność, czasami jest do góry nogami. Ta pozycja pokory jest również ostrzeżeniem dla innych, aby się nie przechwalali.