Zawartość
„Othello” to jeden z najsłynniejszych utworów Szekspira, charakteryzujący najszlachetniejsze z jego bohaterek i najbrzydszych z jego złoczyńców. Spektakl ma wiele znanych linii, z których niektóre stały się wyrazami idiomatycznymi. W szczególności Iago używa zwrotów, które stały się powszechnymi wyrażeniami, ale nie wszystkie najsłynniejsze wypowiedzi sztuki należą do niego.
Othello
Najsłynniejsza mowa Othello pochodzi z aktu V, Scena II, końcowa scena spektaklu: „To jest przyczyna, moja duszo. Othello mówi to, gdy wchodzi do komnaty Desdemony, by ją zabić i zobaczyć, jak śpi. „Przyczyna” odnosi się do przestępstwa cudzołóstwa, które według niego jest winne, a nie do samej Desdemony - nie chce zabić jej jako zemsty, ale jako sprawiedliwość za swoją zbrodnię.
Iago Act I
Jedna z najsłynniejszych przemówień Iago znajduje się w pierwszej scenie spektaklu: „Nosiłbym serce w rękawie, aby rzucić je w gawrony”. Ta mowa jest często błędnie interpretowana, ponieważ jest to tylko druga połowa myśli. Pełna mowa Iago oznacza, że ukrywa swoje uczucia i intencje, aby się chronić.
Akt Iago III
Iago ma kolejną mowę, która stała się banałem: „Uważaj na pana zazdrości, jest zielonookim potworem, który drwi z jedzenia, w którym żyje”, Akt III, Scena III. Iago najpierw zasadza Desdemonie ideę niewierności w umyśle Otella, a następnie ostrzega go o nadmiernej nieufności, ponieważ to uczyni go nieszczęśliwym. Ta odwrotna psychologia służy jeszcze bardziej podsycaniu zazdrości Otella.
Desdemona
Żona Othello, Desdemona, ma stosunkowo mało znanych przemówień. Jego najsłynniejszym zwrotem jest Akt I, scena III: „Mój szlachetny ojcze, widzę podzielony obowiązek”. Jest to początek przemówienia, które przedstawia swojemu ojcu, w którym mówi, że jej lojalność dzieli się między niego a męża. Wyjaśnia, że mimo iż jest córką i posłuszną, nie może robić tego, czego chce jej ojciec, ponieważ jest jeszcze bardziej posłuszna Otello.