Zawartość
Opowiadanie historii jest obecne w każdej kulturze. To jeden ze sposobów, w jaki ludzie próbują opowiadać własne historie i historie innych. Jest to również sposób, w jaki komunikator uczy i wzmacnia znaczenie rzeczy, które mówi. Krytyczna narracja analizuje historie, wyjaśniając ich składniki i interpretując możliwe znaczenia. Krytyka ta może być zastosowana do wszelkiego rodzaju opowieści i pomóc ludziom lepiej zrozumieć, co autor próbuje przekazać.
Instrukcje
-
Skup się na działaniach bohaterów. Krytyka narracyjna jest definiowana przez bohaterów. Czy działania postaci sprawiają, że wyglądają one jednowymiarowo? Czy postacie są dobrze przemyślane, z wieloma wariantami ludzkich emocji? Czy pisarz lub mówca stworzył nieludzki charakter, aby czytelnik mógł stracić zainteresowanie swoimi działaniami? Oto niektóre z pytań, na które należy odpowiedzieć na temat charakteru narracji. Celem jest sprawdzenie perspektywy pisarza i celu, jaki miał umysł podczas tworzenia postaci.
-
Rozwiń perspektywę przyczynowości w narracji. Czy historia ma łańcuch wydarzeń, które następują naturalnie, jak kruszenie domino? Jeśli brakuje przyczynowości, zbadaj to również. Jeśli w historii dzieje się bez wyraźnego powodu, argumentuj, dlaczego jest to lub nie ma znaczenia w analizie narracyjnej. Pisanie krytyki narracyjnej oznacza próbę dowiedzenia się, dlaczego coś dzieje się w historii. To także okazja do przeanalizowania i uszczegółowienia znaczenia całej historii.
-
Przeanalizuj odbiorców, dla których narracja jest przeznaczona. Historie mogą mieć większe znaczenie, gdy wiadomo, do kogo zostały skierowane. Przemówienia polityczne często obejmują narracje skierowane do określonych odbiorców. Znaczenie opowieści staje się bardziej oczywiste, gdy oczywiste jest, że autor chciał, aby opowieść rezonowała, na przykład, między ludźmi urodzonymi w latach 1945–1964. Analiza publiczna może również dać wgląd w postrzeganie przez autora jego odbiorców. Jeśli autor pisze na przykład bardzo emocjonalną historię, może postrzegać swoją grupę docelową jako bardziej emocjonalną i mniej racjonalną w sposobie myślenia.
-
Zdecyduj się na użycie narzędzi takich jak ironia. Historie często bawią się na różnych poziomach z powodu użycia takich narzędzi. Na przykład postaci rysunkowe mogą opowiadać historie, które dzieci lubią, jednocześnie zabawiając rodziców.
-
Uporządkuj krytykę na logicznych komponentach. Wynika to z tego, jak opowiadana jest historia i co ma sens. Czasami zajmowanie się historią chronologicznie może działać, podczas gdy innym razem bardziej sensowne jest podzielenie krytyki na osobne sekcje dotyczące bohaterów, idei przyczynowości i publiczności. Zasadniczo wynika to z preferencji i zdolności pisarza.