Zawartość
- Monolog
- Przykłady monologów w literaturze klasycznej
- Monolog
- Przykłady monologów w literaturze klasycznej
Zarówno monolog, jak i monolog to techniki literackie stosowane przez autorów fikcyjnych do wzbogacania postaci, zwiększania napięcia, rozwijania relacji i rozwijania narracji. Pisarze, zwłaszcza dramatopisarze, od wieków stosowali takie techniki, w tym słynny William Shakespeare. „Być albo nie być, oto jest pytanie”, zastanawia się Hamlet w jednym z najbardziej znanych monologów w literaturze zachodniej.
Monolog
Słowo „monolog” pochodzi od łacińskiego rdzenia „mono”, co oznacza „jeden” lub „sam”, oraz „logo”, co oznacza „mówić”. Zatem monolog jest przemówieniem wypowiadanym przez osobę. W sztuce dramatyczny monolog ma miejsce, gdy postać mówi do siebie głośno, gdy na scenie lub w słyszalnej odległości nie ma innych postaci. Wewnętrzny monolog, przepływ myśli lub emocji postaci, jest odpowiednim źródłem dla powieści, w których narrator daje czytelnikowi dostęp do tego, co dzieje się w umyśle bohatera.
Przykłady monologów w literaturze klasycznej
Zarówno powieści, jak i poezja i sztuki mają słynne monologi. Narrator w wierszu „Moja ostatnia księżna” przedstawia monolog, w którym okropna postać bohatera zostaje ujawniona poprzez zimną relację o jego zmarłej żonie. Powieść Williama Faulknera „The Sound and the Fury” wykorzystuje strumienie świadomości do przywoływania wewnętrznych monologów różnych głównych bohaterów.
Monolog
Soliloqui i monolog dramatyczny są tak podobne, że często używa się ich zamiennie. Monolog jest monologiem ograniczonym do dramaturgii, w którym aktorzy mówią tylko wtedy, gdy są sami lub gdy myślą, że są sami. Ponieważ sztuka składa się głównie z dialogów i bardzo małej narracji, monolog jest jedynym sposobem na to, by widz mógł uzyskać dostęp do umysłu postaci. Soliloquies są na ogół uważane za autentyczne, ponieważ gdy nikt nie słucha, bohater nie ma powodu do kłamstwa, podczas gdy innym razem w sztuce jego przemówienia mogą być przedmiotem nieufności.
Przykłady monologów w literaturze klasycznej
Szekspir często używał monologów. Być może najbardziej znanym ze wszystkich czasów jest Hamleta „Być albo nie być”, w którym zastanawia się, czy zabić ojca, a nawet zastanawia się, czy powinien dalej żyć. W „Romeo i Julii” Julia wygłasza monolog - Romeou, Romeo, dlaczego jesteś Romeo? ”- nie zdając sobie sprawy, że ją usłyszał.