Zawartość
Słowo „prorok” pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza „bulgotać jak w fontannie”. Słownik biblijny definiuje proroka jako „usta, przez które Bóg przemawia do ludzi”.
Słowo „apostoł” pochodzi z języka greckiego i oznacza posłańca. W teologii chrześcijańskiej apostołami było dwunastu uczniów, którzy podróżowali z Jezusem, głosząc przesłanie swojego życia i nauczając po jego śmierci. Słownik biblijny mówi, że Jezus polecił apostołom „głosić ewangelię wszystkim stworzeniom” (Mat. 28: 18-20).
Apostołowie
Dwanaście osób zarejestrowanych jako apostołowie w Biblii to posłańcy wyświęceni przez Jezusa. Dzielą się doświadczeniem widzenia i rozmowy z Jezusem, a większość z nich pisała o tym doświadczeniu. Nazywa się ich również uczniami, chociaż tę definicję można przypisać każdemu naśladowcy Jezusa lub szerzej każdemu uczniowi.
Apostołowie otrzymali zdolność czynienia cudów, jak podaje słownik biblijny: „Apostołowie nie mogli wtedy mieć następców. Byli jedynymi autorytetami, które mogły nauczać doktryn chrześcijańskich. Urząd apostoła kończy się wraz z pierwszymi posiadaczami”.
Historia apostolska
Ani Biblia, ani żadne inne źródło nie dostarcza wielu informacji o 12 apostołach. Ich imiona są wymienione w czterech miejscach w Biblii i żadna lista nie jest dokładnie taka sama. Judasz Iskariota, pierwotnie apostoł, został zastąpiony przez Macieja. Saulo de Tarso, czyli Paulo, został później dodany do grupy.
Niektórzy mogą opowiadać się za uzupełnieniem listy. Odkrycie list Nag Hammadi w Egipcie zawiera informacje o tym, co gnostycy uważają za apostolskie pisma św. Marii Magdaleny, chociaż obecne chrześcijaństwo nie uznaje ich za ewangelię.
Prorocy
Słowo „prorok” było przypisywane wielu ludziom w całej historii i nie jest specjalnością chrześcijaństwa, ponieważ jest używane w odniesieniu do proroka Mahometa, założyciela kościoła mormonów Józefa Smitha, starożytnych Majów i Nostradamusa. Prorocy, zarówno w Biblii, jak i gdzie indziej, są również nazywani widzącymi.
W Starym Testamencie pojawia się mnóstwo proroków i według katolickiej encyklopedii uważano ich za błogosławieństwo Jahwe, które zrównoważyło zakaz bóstw, wyroczni, wróżbitów i innych starożytnych metod rozpoznawania woli Bożej.
Historia proroctw
Wielu proroków opisanych w Biblii nie miało łatwego życia. Abraham został wystawiony na próbę z rozkazem zamordowania własnego syna. Mojżesz prawie został zabity w dzieciństwie i zaczął ustanawiać oficjalne prawa proroctw. Daniel został wrzucony do jaskini lwów. Joshua został aresztowany i zniewolony, a Ozeasz skazany na poślubienie prostytutki.
„Prorok czy przedsiębiorca nie powinni mieć nic przeciwko sporadycznym bzdurom”, zauważył brytyjski polityk Oswald Mosely, „to ryzyko zawodowe”.