Zawartość
- Wprowadzenie
- Początek kariery
- Podróż do Rio
- W Excelsior, twój własny program
- Krok w kierunku sławy
- Narodziny „Trapalhões”
- Sukces na świecie
- Didi kontra Trapalhões
- Nadzieja na dziecko
- Koniec Trapalhões
- Grupa Didi
- Ostatnie kontrowersje
Wprowadzenie
Renato Aragão jest jednym z najważniejszych nazwisk w historii brazylijskiej telewizji. Aktor, reżyser i producent, był znany w całym kraju jako Didi Mocó, główny bohater humorystycznego „The Trapalhões”. W swojej ponad 50-letniej karierze dowodził kilkoma zespołami na różnych stacjach. Poza sukcesem w telewizji osiągnął także wielki sukces w kinie: z dziesięciu filmów z największą kasą w Brazylii, w których grało siedem. Ale artysta miał także trajektorię przenikniętą polemikami. Poznaj trochę swojej historii.
Początek kariery
Absolwent prawa na Wydziale Prawa Ceará, w 1961 r. Renato Aragão nigdy nie działał zgodnie z prawem. Zanim jeszcze skończył studia, rozpoczął już świat sztuki. W 1959 roku zapisał się do konkursu na programy telewizyjne Ceará. Został wybrany i rozpoczął pracę jako reżyser, montażysta i producent. W następnym roku wystąpił także jako aktor, grając w Alegre Video, atrakcją, w której zaprezentował kilka skeczów bez linii. To był początek długiej i bogatej kariery w krajowej telewizji i kinie.
Podróż do Rio
Z lokalnym sukcesem Renato Aragão zdecydował się na nowe loty i przeniósł się do Rio de Janeiro w 1964 roku. W Cidade Maravilhosa odbył kursy reżyserskie i zrobił ważny krok w kierunku rozwoju telewizji. Po studiach został zatrudniony przez TV Tupi. Jego pierwszą pracą było humorystyczne „A, E, I, O, URCA”, które wkrótce stało się całkiem udane. W tym samym okresie zrobił swoje pierwsze wyprawy do filmów, w filmach „Na Onda do Iê-Iê-Iê” i „A Pedra do Tesouro” w 1965 roku. W następnym roku uczestniczył w „Adorável Trapalhão” i „Ilha dos Paqueras „
W Excelsior, twój własny program
W 1966 roku Renato Aragão zmienił stacje: opuścił TV Tupi i udał się do Excelsior w São Paulo. To właśnie w tym nowym domu artysta zrealizował swoje wielkie marzenie: uruchomienie własnego programu, w którym poprowadził grupę czterech komików. On, piosenkarz Wanderley Cardoso, aktor Ivon Cury i gwiazda wrestlingu Ted Boy Marino stworzyli zespół, który poprowadził program „The Adorable Bummers”. To właśnie w tym programie Aragão spopularyzował postać Didi Mocó, ponurego Ceará, ale także oszusta, utworzonego w 1960 roku. Stanie się głównym bohaterem tej atrakcji.
Krok w kierunku sławy
Renato Aragão osiągnął dobre oceny z The Adorable Trapalhões, ale najważniejsza była konsolidacja stylu: program miał kilka humorystycznych szkiców z udziałem czterech artystów, z których każdy miał inny styl wykonania. Udoskonalił ten format wiele lat później, w 1971 roku, kiedy został zatrudniony przez TV Record. Tam dowodził programem „Unsociables”, obok Manfrieda Santany, Dedé i Antonio Carlosa Bernardesa Gomesa, Mussum. Trzy postacie pasują jak rękawiczki i tworzą spójną grupę. Ale nadal brakowało członka, który utworzył kwartet.
Narodziny „Trapalhões”
Didi, Dedé i Mussum pracowali razem w TV Record do 1974 roku, kiedy zostali zatrudnieni przez TV Tupi. W tym czasie spotkali zaginionego członka: Mauro Gonçalvesa, Zacariasa. „The Unsociable” nazywano wtedy „The Trapalhões”, ta sama nazwa programu, który zaczął pojawiać się na nowej stacji. W tym samym okresie trupa zaczęła występować w serii filmów. Pierwszymi były „Robin Hood, The Bumbler of the Forest” (1974), „The Bumbler on Treasure Island” (1975), „Sinbad, O Marujo Trapalhão” i „O Trapalhão na płaskowyżu małp”, dwa ostatnie w 1976 roku .
Sukces na świecie
W 1977 roku Trapalhões zmienili dom, wydając Record for the Globe. W tym czasie stacja radiowa Carioca była już niekwestionowanym liderem publiczności, co miało zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia przez kwartet przytłaczającego sukcesu. Program, który był pokazywany w niedzielne wieczory, wkrótce stał się jedną z najważniejszych atrakcji na świecie. W tym okresie Renato Aragão i firma wystąpili w najbardziej udanych filmach, takich jak „O Trapalhão em Minas de Rei Solomão” (1977), „O Cinderelo Trapalhão” (1979), „Os Saltimbancos Trapalhões” w Serra Pelada ”(1982).
Didi kontra Trapalhões
Relacje między Renato Aragão i jego współpracownikami osiągnęły trudny okres w 1983 r. W tym czasie działalność grupy prowadziła Renato Aragão Produções, ale nie było zgody co do podziału zysków. Dedé Santana, Mussum i Zacarias twierdzili, że zostali poszkodowani przez swojego kolegę i postanowili zakończyć grupę. W tym samym roku założyli własną firmę DeMuZa i wystąpili w filmie „Breaking the Suate”. Produkcja miała słabą kasę, a sześć miesięcy później zespół ponownie się połączył.
Nadzieja na dziecko
Z wielkim prestiżem w Rede Globo, Renato Aragão postanowił stworzyć wielką inicjatywę charytatywną: Criança Esperança, przy wsparciu Unicef (Fundusz Narodów Zjednoczonych ds. Dzieci). Z wieloma godzinami i mobilizacją dużej części castingu stacji, program miał kilka pokazów i prezentacji i miał za zadanie przyciągnąć darowiznę publiczności na programy pomocowe. Wielki sukces sprawił, że inicjatywa powtarza się co roku. Jednak zaczęły krążyć plotki, że niektórzy artyści musieli występować na imprezie.
Koniec Trapalhões
W marcu 1990 r. Mauro Gonçalves, tłumacz Zacarias, zmarł z powodu niewydolności oddechowej. Śmierć członka spowodowała wielki wpływ na trio, które jednak nadal działało razem do lipca 1994 r., Kiedy Mussum zmarł z powodu problemów z sercem. W 1995 r. Pozostali Didi i Dedé kontynuowali program, ale w innym formacie. Niepublikowane obrazy zaczęły być rozdzielane powtórzeniami najlepszych chwil i spotkań z artystami obecnymi w tych klasycznych momentach. W 1997 roku program wyemitowano po raz ostatni.
Grupa Didi
W 1998 roku Renato Aragão powrócił do prowadzenia humorystycznego programu w telewizji. Humorystyczny „A Turma do Didi” był bardziej skierowany do dzieci, w przeciwieństwie do Os Trapalhões, skierowany do bardziej zróżnicowanej publiczności. Program był pokazywany do 2010 roku, z kilkoma występami artystycznymi, takimi jak aktorzy Roberto Guilherme (znany jako Sergeant Brush), Tadeu Mello i były tancerz Edson Cardoso, Jacaré (były członek grupy É o Tchan). Decydującym momentem tego okresu było ponowne spotkanie bohaterów Didi i Dedé. Program zawsze jednak osiągał niskie oceny.
Ostatnie kontrowersje
Bez tego samego sukcesu co wcześniej, Renato Aragão zaczął wygrywać wiadomości z kilku kontrowersji. Jeden z jego byłych pracowników twierdził, że został zwolniony za to, że nazwał go Didi, a nie „doktor Renato”. Następnie gazeta O Dia poinformowała, że podziękowałby kamieniarzom, którzy pracowali w jego domu, aby przynosili wodę i żywność z domu. W zeznaniach w Internecie artysta zaprzeczył wszystkim. Wiele lat później Aragão stał się przedmiotem internetowych żartów, ponieważ opowiedział tę samą historię w kilku wydaniach Criança Esperança o dziecku, które tuż przed śmiercią z głodu zapytało matkę, czy na niebie jest chleb.