Zawartość
Wiąz czerwony (Ulmus rubra) to gatunek wiązu, który naturalnie rośnie w rejonie Wielkich Jezior i lasach stanów środkowoatlantyckich w USA. Jest drzewem liściastym i preferuje wilgotne środowisko. W dojrzałości drzewo osiąga wysokość 24 m. Chociaż nie został tak zdziesiątkowany jak jego bliski krewny, wiąz amerykański, wiąz czerwony cierpiał na obecność holenderskiej choroby wiązu.
cechy
Ulmus rubra, czasami nazywany czerwonym, szarym lub miękkim wiązem, był kiedyś powszechny w lasach północno-wschodniego i środkowego zachodu w USA. Drzewo to jest bardzo podobne do wiązu amerykańskiego, ale ma pewne widoczne cechy, które odróżniają je od jego najpopularniejszego kuzyna. Najbardziej zauważalną różnicą jest wewnętrzna kora, która w czerwonym wiązie ma lekki zapach lukrecji. Po przeżuciu materiał staje się bardzo lepki, stąd w języku angielskim nazwa „śliski wiąz” (śliski wiąz). Liście wiązu są szorstkie ze względu na wysoką zawartość krzemionki. Kształt liścia jest prawie identyczny z kształtem liścia amerykańskiego.
Wartość w kulturze rodzimej
W kulturach indiańskich wiąz miał praktyczne zastosowania, takie jak robienie sznurków z wewnętrznej kory. Według przewodnika roślinnego USDA, plemię Menominee gotowało korę i używało jej do robienia koszy. Inne rdzenne kultury na Środkowym Zachodzie wykorzystywały korę jako dachy i bocznice dla chat.
Rdzenni Amerykanie również używali wewnętrznej kory jako lekarstwa. Niektóre grupy, takie jak Irokezi, stosowały tę roślinę jako krople do oczu, podczas gdy inne robiły herbatę z wewnętrznej kory, aby złagodzić ból gardła lub działać jako środek przeczyszczający. Inne grupy Aborygenów osuszyły wewnętrzną skórę i używały tego materiału jako naturalnego opatrunku.
Zastosowanie we współczesnej medycynie
Użycie rdzennych Amerykanów i współczesnych wiązów obraca się wokół ważnej cechy rośliny. Zawiera lepki materiał, który po zmieszaniu z wodą (lub śliną) zamienia się w żel o wartości leczniczej. Żel ten może być stosowany do łagodzenia gardła, jamy ustnej, żołądka lub jelit. Badanie przeprowadzone przez University of Maryland Medical Center sugeruje, że żel rozluźnia związki, które chronią żołądek przed nadmierną kwasowością (Odniesienie 1). Wiąz jest dostępny w postaci tabletek, kapsułek, pastylek do ssania, herbaty lub proszku do okładów i nie powoduje poważnych skutków ubocznych (Odniesienie 1).