Zawartość
Kamienie nerkowe, zwane również kamieniami nerkowymi, występują rzadziej u koni niż u innych przeżuwaczy. Choroba ta rzadko dotyka młode konie, ale czasami występuje u osób w średnim i starszym wieku, a także częściej występuje u wałachów i ogierów. Większość kamieni występuje w pęcherzu lub cewce moczowej. Zwykle są obustronne i przed rozpoznaniem prowadzą do przewlekłej niewydolności nerek.
Skład obliczeniowy
Większość obliczeń dotyczy węglanu wapnia, chociaż czasami obserwuje się również struwit, mieszaninę magnezu, amoniaku i fosforanu.
Predyspozycja do kamieni nerkowych
Wysoka zawartość minerałów i poziom pH normalnego moczu końskiego wiąże się z predyspozycjami do tworzenia się kryształów. Normalny mocz koński zawiera również duże ilości mukoprotein, glikoproteiny składającej się głównie z mukopolisacharydów, które mogą być środkiem wiążącym kryształy. Pasze, które zawierają dużo wapnia, amoniaku i magnezu, również zwiększają ryzyko tworzenia się kamieni. Innym czynnikiem jest spożycie zbóż o wysokiej zawartości fosforu.
Objawy
Objawy obejmują dyzurię (krótkie lub częste oddawanie moczu), kolkę (ostry ból brzucha) i krwiomocz (obecność krwi w moczu). W większości przypadków krwiomocz występuje po wysiłku fizycznym.
Diagnoza
Rozpoznanie opiera się doświadczalnie na podstawie wywiadu i objawów klinicznych i potwierdza badanie palpacyjne twardej, owalnej masy w okolicy szyi pęcherza. USG przezodbytnicze pozwala na wizualne potwierdzenie kamienia nerkowego. Analiza moczu ujawnia czerwone krwinki, białe krwinki, białkomocz i kryształy węglanu wapnia.
Leczenie
Wprowadzenie cewnika do pęcherza w celu jego odbicia może spowodować usunięcie uderzonego kamienia. Istnieje kilka zabiegów chirurgicznych mających na celu usunięcie kamienia, w tym litotrypsja laserowa, czyli zniszczenie kamienia za pomocą lasera. Profilaktyczne antybiotyki i środki zakwaszające mocz, takie jak chlorek amonu, po leczeniu mogą zmniejszyć nawrót tego problemu.