Zawartość
Pustynia może wydawać się jałowym regionem, w którym brakuje życia i aktywności. Jednak dalsze badania ujawniają dynamiczny łańcuch pokarmowy z różnymi adaptacjami, które pozwalają na życie w tych trudnych warunkach.
Łańcuch pokarmowy
Łańcuch pokarmowy w każdym ekosystemie jest podobny do sieci pokarmowej. Rośliny i zwierzęta potrzebują energii, aby przetrwać, energii uzyskiwanej z pożywienia. Każdy organizm spożywa inny rodzaj pożywienia. Organizmy te możemy podzielić na rośliny, roślinożerne i mięsożerne.
Rośliny
Rośliny są pierwszymi organizmami wytwarzającymi energię w środowisku i są klasyfikowane jako pierwotni producenci. Pobierają energię ze światła słonecznego i przekształcają ją w węglowodany, które są wykorzystywane do wzrostu i utrzymania komórek; proces ten nazywa się fotosyntezą. Są najobfitszym pożywieniem w każdym ekosystemie. Ponieważ mają niezbędną energię, nie tylko dla organizmów, które bezpośrednio nimi żywią, ale także dla zwierząt znajdujących się na szczycie łańcucha pokarmowego, muszą mieć obfity zapas energii w postaci węglowodanów.
W środowisku pustynnym pierwotni producenci mają obfite światło słoneczne, które może przekształcić w energię; Jednak źródeł wody jest niewiele, co zmniejsza tempo fotosyntezy. Ogranicza to zdolność do wzrostu i rozmnażania się, dlatego pustynie mają mniej roślin niż bardziej żyzne ekosystemy, takie jak lasy tropikalne.
Roślinożerne
Roślinożerca to zwierzę żywiące się roślinami. Energia uzyskana z rośliny jest znacznie mniejsza niż ilość energii pierwotnie przez nią pozyskana. Od 15 do 70% energii uzyskiwanej ze światła słonecznego jest wykorzystywane do utrzymania i oddychania rośliny, a resztę pozyskują roślinożercy.
Z powodu niewielkiej podaży roślin pustynie nie są siedliskiem dużych populacji roślinożerców. Ziemie jałowe są najmniej produktywne pod względem wzrostu roślin i zwierząt roślinożernych. Gryzonie są bardzo powszechne na pustyni, ponieważ ich małe ciała wymagają mniej energii.
Mięsożercy
Drapieżniki gryzoni i innych roślinożerców to trzecia kategoria w łańcuchu pokarmowym. Zwierzęta te nazywane są drapieżnikami i uzyskują jeszcze mniejszą ilość energii, która została pierwotnie wprowadzona do ekosystemu poprzez fotosyntezę. Zjadane zwierzę ma sierść, kości i inne niestrawne materiały, które są bezużyteczne dla mięsożercy. Średnio spożycie innego zwierzęcia dostarcza drapieżnikowi około 5 do 20% energii ofiary. Wśród drapieżników zamieszkujących pustynię są lisy, węże i ptaki drapieżne.
Dostosowanie
Organizmy muszą się przystosować, aby przetrwać w trudnych warunkach, takich jak pustynie, gdzie brakuje wody, a temperatura w ciągu dnia jest bardzo wysoka. Rośliny dostosowują się, zwiększając tempo produkcji na jednostkę wody. Produkcja węglowodanów przez rośliny w środowiskach o ograniczonej ilości wody wzrośnie o około 0,4 g na kg wody.
Zwierzęta dostosowują się do wysokiej temperatury i niskiej dostępności wody na różne sposoby, np. Do nocnych nawyków. Oprócz tego, że są mniejsze, drapieżniki zamieszkujące suche ekosystemy potrzebują mniej wody niż te, które żyją w innych środowiskach. W przypadku niedoboru wody zwierzęta, takie jak kojoty i lisy, będą spożywać więcej pożywienia, zatrzymując wodę w niej zawartą i wykorzystując niskie tempo metabolizmu, aby zapobiec dalszej utracie podczas trawienia.