Zawartość
Maorysi to Nowozelandczycy, którzy pierwotnie pochodzili z wysp na południu i centrum Oceanu Spokojnego. Podczas wielu lat izolacji rozwinęli własną kulturę i język. Kiedy Europejczycy przybyli do Nowej Zelandii w XVII wieku, populacja Maorysów dramatycznie spadła z powodu chorób i wojny. Aby przetrwać, wielu z nich przystosowało się do kultury zachodniej. Zainteresowanie odrodzeniem kultury maoryskiej i jej gier rozwinęło się wśród wielu Nowozelandczyków.
Gry z kijem
Tradycyjnie gry z kijami maoryskimi były rodzajem ćwiczeń mających na celu poprawę umiejętności wojowników za pomocą włóczni. Dzisiaj gry w sztyfty są praktykowane przez dorosłych i dzieci dla czystej przyjemności. Zwykle grają muzykę lub śpiewają pieśni, podczas gdy gracze, siedząc na podłodze i patrząc na siebie, wykonują serię rytmicznych ruchów za pomocą kijów. Czasami patyki są odtwarzane lub przekazywane między graczami. W Nowej Zelandii gry te nazywane są „ti rakau”.
Whai
Inną tradycyjną grą maorysów jest „whai”, w którą gra się rysunki za pomocą sznurka. To hobby było przyjemne i poprawiło zręczność palcami do tkania sieci rybackich. Gry ze strunami również przekazywały wiedzę z pokolenia na pokolenie, ponieważ wiele gier ze strunami opowiada historie o ich akcentach i kulturze. Niektóre rysunki przedstawiają postacie z mitologii maoryskiej, a niektóre wymagają dwóch lub więcej osób do ich uzupełnienia.
Gry z piłkami
Maorysi grali w różne rodzaje gier w piłkę. „Poi”, czyli piłka przymocowana do liny, służyła do trenowania elastyczności wojowników Maorysów, a także koordynacji i szybkości. „Ki-o-Rahi”, kolejna tradycyjna gra ludzi tego typu w piłkę, rozgrywa się na okrągłym polu i jest grą kontaktu i szybkości. Celem jest przekazanie i przytrzymanie „ki”, czyli piłki wplecionej w płótno. Dzisiaj dzieci z różnych szkół w Nowej Zelandii uczą się tego tradycyjnego żartu.
Gry planszowe
Maori grał w kilka gier przystosowanych do gier planszowych. Tradycyjnie gry te były rozgrywane w celu rozwijania zdolności intelektualnych i abstrakcyjnych myśli. Wiele wydaje się być prostych, ale wykwalifikowani gracze opracowali złożone strategie, aby wygrać. „Mu Torere” to jedna z tych gier, w których gracze używają kamieni jako kawałków. Jeszcze starszą wersją Mu Torere jest „Mengamenga”. Zagrał w nią kilku graczy na 9-kwadratowej planszy z kolorowymi kamieniami.
