Zawartość
Enterobacter cloacae jest patogenem oportunistycznym. Oznacza to, że powoduje chorobę po osłabieniu żywiciela przez jakąś inną patologię. Enterobacter cloacae jest odpowiedzialna za bakteriemię, zapalenie wsierdzia, zapalenie kości i szpiku, septyczne zapalenie stawów, a także infekcje skóry, dróg oddechowych i dróg moczowych. Wiele z tych infekcji ma charakter szpitalny, to znaczy jest wynikiem leczenia szpitalnego.
Format
Enterobacter cloacae ma kształt patyka. Bakterie w kształcie pałeczek lub pałeczki mają przeciętnie 0,5 do 1 µm szerokości i 1 do 4 µm długości. Enterobacter cloacae ma wymiary 0,3-0,6 x 0,8-2,0 µm, co czyni je małymi w porównaniu z innymi pałeczkami.
Mobilność
Bakterie te mają ruchliwość poprzez wici peritrich. Peritrichium wskazuje, że bakteria ma wici rozprzestrzeniające się na całej swojej powierzchni, umożliwiając jej poruszanie się we wszystkich kierunkach.
Opcjonalne beztlenowce
Enterobacter cloacae jest opcjonalnym beztlenowym. Bakterie te mogą rosnąć zarówno w obecności, jak i przy braku tlenu. Ta funkcja pozwala im dostosować się do różnych mediów.
Gram ujemne
Enterobacter cloacae są gram-ujemne, co oznacza sposób, w jaki reagują na test Grama. Ten test został opracowany przez duńskiego naukowca J.M.C. Gram. Gram oznaczył hodowlę bakterii fioletowym kryształem i gdyby bakterie pozostały barwnikiem, byłyby Gram dodatnie. Gram-ujemne, takie jak Enterobacter cloacae, nie utrwalają barwnika, ponieważ ich ściany komórkowe zawierają niewielkie ilości peptydoglikanu.
Ujemna oksydaza
Jak wykazał test oksydazowy, Enterobacter cloacae jest oksydazo-ujemna. Ten test określa reakcję bakterii na oksydazę odczynnikową. Jeśli bakteria zmieni kolor na fioletowy w ciągu dziesięciu do 30 sekund, jest oksydazo-dodatnia. Jeśli nie ma fioletowego zabarwienia lub plami po 30 sekundach, jest to oksydaza ujemna, podobnie jak Enterobacter cloacae.
Dodatnia katalaza
Enterobacter cloacae jest pozytywną katalazą, co odnosi się do reakcji na test katalazy. W tym teście naukowcy wystawiają bakterie na działanie nadtlenku wodoru. Jeśli pęcherzyki tworzą się szybko, bakteria jest uważana za katalazododatnią. Jeśli nie tworzą się pęcherzyki lub pojawiają się powoli, bakteria jest uważana za ujemną dla katalazy.