Zawartość
Europejskie społeczeństwo średniowieczne zostało podzielone na trzy stany: kościół, szlachtę i lud. Osoby urodzone w szlachcie rodziły się na szczycie porządku społecznego. Historyk Jackson Spielvogel mówi, że szlachta stanowiła niewielką mniejszość w populacji europejskiej - tylko około dwóch lub trzech procent całej populacji w XVIII w. Szlacheckie rodziny posiadały kilka obszarów ziemi i walczyły o dobra z innymi rodzinami szlacheckimi. Szlachta lubiła rozrywkę, ale musieli też ciężko pracować, aby zachować swoje właściwości.
Walki
Szlachta była klasą wojowników. Szlachta rozwiązała swoje spory walką - najpotężniejsi nawet szli ze sobą na wojnę. Ponieważ byli bardzo potężnymi ludźmi i przyzwyczajeni do rzeczy na swój sposób, szlachta miała gwałtowny temperament, który eksplodował podczas rozpraw sądowych. Każdy szlachecki ród zatrudniał osobę, która była odpowiednikiem specjalisty od public relations, aby uspokajała pracodawcę, gdy jego temperament się załamał.
Zabawa
Szlachta bawiła się oglądaniem turniejów, które były fałszywymi bitwami rycerzy. Nie każda rozrywka była bierna. Na przykład szlachetni mężczyźni i kobiety nauczyli się łuku i strzały. Zabawiali gości na kolację, zatrudniając do występów artystów, w tym magików, żonglerów i minstreli.
Księgowość
Szlachta zarządzała dużymi majątkami i rozległymi dobrami. Jednym z najważniejszych obowiązków szlachty było utrzymanie majątku. Mimo że byli bogaci, nie mogli spędzać całego czasu na działaniach laserowych. Musieli spędzać czas na zarządzaniu nieruchomością i dbaniu o przepływ gotówki.
Kler
Kościół katolicki miał wielką władzę w średniowiecznym społeczeństwie europejskim. Kościół miał znaczne fundusze i lubił nie płacić podatków. Większość szlachciców wierzyła w zasadę „Boskiego prawa królów”, co oznaczało, że królowie mieli boskie wsparcie dla ich panowania. Często dochodziło do współpracy między duchowieństwem a szlachtą w średniowiecznym społeczeństwie europejskim, ponieważ niektórzy starsi członkowie duchowieństwa pochodzili z rodzin szlacheckich. Były to zazwyczaj najmłodsze dzieci z rodzin szlacheckich, które nie odziedziczyły ziemi. Klasztory i opactwa były bardzo bogate dzięki czynszowi, jaki pobierano od dzierżawców.