Zawartość
- Surowe włókna
- Analiza laboratoryjna surowego włókna
- Czy potrzebujemy surowego włókna?
- Źródła surowego włókna
- Zespół jelita drażliwego
Często występuje zamieszanie co do różnicy między błonnikiem pokarmowym (błonnikiem rozpuszczalnym) a błonnikiem surowym, zwanym również błonnikiem nierozpuszczalnym. Większość włókien surowych zawiera od jednej siódmej do jednej połowy błonnika pokarmowego.
Surowe włókna
Surowe włókno jest określane na podstawie analizy laboratoryjnej i składa się głównie z ligniny, która znajduje się w tkankach roślinnych i celulozie - zasadniczo szkielet rośliny.
Analiza laboratoryjna surowego włókna
W kategoriach laika analiza surowego włókna w laboratorium polega na suszeniu włókna szklarnią w celu jego analizy po wystawieniu na działanie szeregu roztworów kwasu siarkowego i wodorotlenku sodu. Pozostaje włókno surowe: mieszanina nierozpuszczalnego, nieodżywczego włókna.
Czy potrzebujemy surowego włókna?
Surowy lub nierozpuszczalny błonnik jest wydalany przez ciało i pomaga utrzymać regularność ruchów perystaltycznych jelita. Podsumowując, większość ludzi potrzebuje surowego włókna w swojej diecie.
Źródła surowego włókna
Doskonałe źródła surowego lub nierozpuszczalnego błonnika to: zielone warzywa liściaste, produkty pełnoziarniste (cała pszenica i żyto) oraz czerwona lub czarna fasola.
Zespół jelita drażliwego
Chociaż większość lekarzy i dietetyków zaleca dietę wysokobłonnikową, zarówno rozpuszczalną, jak i nierozpuszczalną, wielu sugeruje, że osoby cierpiące na zespół jelita drażliwego nie spożywają nierozpuszczalnego błonnika na pusty żołądek.