Zawartość
Kauczuk polichloroprenowy jest syntetycznym polimerem stosowanym jako substytut kauczuku naturalnego w długiej liście zastosowań, które obejmują przenośniki taśmowe, wykładziny, węże, a nawet klej. Każdego roku na całym świecie zużywa się około 300 tysięcy ton polichloroprenu. Kauczuk polichloroprenowy został wyprodukowany przemysłowo po raz pierwszy w 1932 r. Przez firmę DuPont i jest znany komercyjnie jako Neopren. Kauczuk ma charakterystyczną równowagę zalet i ograniczeń związanych z jego nazwą, warto zwrócić uwagę na aspekty.
Produkcja
Kauczuk polichloroprenowy jest wytwarzany w procesie polimeryzacji, obejmującym połączenie chloroprenu z innymi monomerami, takimi jak kwas metakrylowy i dichloro-2,3-butadien-1,3. Jest to reakcja katalityczna, która została już przetworzona przy użyciu metody kationowej, anionowej lub Zieglera-Natty, chociaż ostatnio została przeprowadzona przez emulsję wolnorodnikową. Istnieją różne stopnie polichloroprenu, takie jak normalna liniowa, wstępnie sieciowana, modyfikowana siarka i niska krystalizacja.
Naklejka na zderzak
Jednym z najczęstszych zastosowań polichloroprenu są kleje kontaktowe. Stosuje się go w formach rozpuszczalnikowych i wodnych, a jego zastosowanie waha się od laminowania do spajania piankowego, a także do stosowania w systemach samochodowych. Po zastosowaniu składniki wiążą się natychmiast, umożliwiając natychmiastową obróbkę przy braku jakiegokolwiek utrwalenia. Zanim polichloropren zostanie użyty jako klej, należy dodać tlenek metalu, taki jak tlenek cynku.
Zalety
Ścieranie i właściwości mechaniczne kauczuku polichloroprenowego mają kilka zalet. Jest wysoce odporny na utlenianie podczas ekspozycji na ozon lub środowiska utlenione, warunki niebezpieczne dla innych gum. Jest mniej podatny na starzenie się w ekstremalnych temperaturach i jest stosunkowo łatwopalny. Ma także odporność na działanie olejów, paliw i rozpuszczalników, w tym innych nieorganicznych substancji chemicznych. Jego zdolność do przylegania do różnych podłoży pozwala na stosowanie go jako kleju.
Wady
Główną wadą kauczuku polichloroprenowego był wysoki koszt produkcji. Było to spowodowane syntezą chloroprenu w procesie acetylenowym, co wymagało wielu zasobów. Ale acetylen zastąpiono butadienem, zmniejszając koszty. Pomimo odporności na ciepło, degradacja polichloroprenu nadal występuje w temperaturach powyżej 100 ° C. Ma wysoki stopień absorpcji wody i jest słabo odporny na węglowodory. Niektóre rodzaje polichloroprenu krystalizują również w niskich temperaturach.