Zawartość
Traktat helsiński jest deklaracją przyjętą przez 35 suwerennych państw w 1975 r. Deklaracja koncentrowała się na poprawie stosunków między rządami komunistycznymi a światem zachodnim w celu zmniejszenia napięć zimnej wojny.
Pochodzenie
Traktat helsiński był ostatecznym aktem opracowanym przez Konferencję Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Konferencja odbyła się w stolicy Finlandii w lipcu i sierpniu 1975 roku.
Inne nazwy
Traktat ten jest ogólnie lepiej znany jako porozumienia helsińskie. Inne popularne nazwy to Akt Końcowy z Helsinek i Deklaracja Helsińska.
Państwa członkowskie
Trzydzieści pięć krajów podpisało traktat 1 sierpnia 1975 r. Wśród sygnatariuszy znalazły się Stany Zjednoczone Ameryki, Kanada i wszystkie kraje europejskie, z wyjątkiem Albanii i Andory (których szefowie państw byli nieobecni).
Wpływ na granice
Porozumienie potwierdziło granice państwowe Europy w momencie zakończenia II wojny światowej. Akt ten był postrzegany jako zwycięstwo dyplomatyczne Związku Radzieckiego, ponieważ był oficjalnym uznaniem radzieckiego przejęcia Estonii, Łotwy i Litwy.
Wpływ na prawa człowieka
Istotną częścią traktatu helsińskiego był konsensus między uczestniczącymi krajami w zakresie promowania praw człowieka, przestrzegania prawa międzynarodowego i pokojowego rozwiązywania konfliktów. Wszystko to było postrzegane jako ustępstwo Związku Radzieckiego na Zachodzie w zamian za uznanie powojennych granic.