Zawartość
Irlandia jest krajem bogatym w historię i folklor. Jest także domem dla mistrzów literatury, takich jak Joyce, Wilde i Yeats. Myślenie o Irlandii przywodzi na myśl irlandzkie puby i Guinnessa, poza wyobraźnią z elfami i złotymi garnkami na końcu tęczy. Nic więc dziwnego, że irlandzki flirt i małżeństwa mają swoje własne zwyczaje.
Tradycje randkowe
Zaaranżowane małżeństwo było bardzo praktykowane w Irlandii aż do początku XX w. Byli Irlandczycy odpowiedzialni za organizowanie małżeństw, zwanych Bahdoir, które miały spotykać kompatybilne pary. Praktyka historycznie obracała się wokół kalendarza katolickiego, z sezonem okupowanym po Objawieniu Pańskim 6 stycznia. Ta praktyka była pierwotnie spowodowana niezrozumieniem katolickiego prawa z 1563 r. Zakazującego małżeństw podczas Wielkiego Postu. Irlandczycy przetłumaczyli prawo, stwierdzając, że małżeństwa powinny mieć miejsce przed Wielkim Postem, co uczyniło Karnawał - lub niedzielę, poniedziałek i wtorek przed Środą Popielcową - idealnymi dniami na ślub. Kiedy małżeństwo zostało zaaranżowane, para była zachęcana do udziału w „spacerze” - dosłownie prostym spacerze lub razem spędzania czasu - co dało mężczyźnie i kobiecie możliwość poznania się. Podczas gdy para była na spotkaniu, rodzice panny młodej „chodzili po ziemi” lub odwiedzali dom rodzinny pana młodego, aby ocenić ich godność. Dzisiaj w małym miasteczku Lisdoonvarna odbywa się coroczny festiwal weselny. Turyści gromadzą się w mieście, aby skonsultować się z miejscowym Bahdoirem, a także uczestniczyć w bardziej nowoczesnych spotkaniach.
Praktyki ślubne
Irlandia jest krajem bogatym w romans, chociaż tradycyjna propozycja małżeństwa wydaje się być pozbawiona poetyckiej prozy. Gdy jest gotowy do zaangażowania, przyszły narzeczony może zapytać kobietę: „Czy chcesz zostać pochowana z moimi ludźmi?” lub „Czy chcesz zawiesić swoje ubrania obok mojego?” Jeśli odpowie twierdząco, panna młoda może nosić tradycyjny pierścień „Claddagh”. Chociaż dokładne pochodzenie Claddagh jest nieznane, znaczenie jego projektu jest częścią irlandzkiej tradycji od ponad 300 lat. Elementami projektu są dwie ręce trzymające serce z koroną symbolizującą przyjaźń, miłość i lojalność. Tradycyjnie zamężna kobieta lub panna młoda używa pierścienia w lewej ręce z wierzchołkiem korony odwróconym od serca, co symbolizuje, że jej serce ma już właściciela. „Aitin the Goose” to kolejna powszechna irlandzka tradycja. Podczas zaręczyn i tradycyjnie w dniu ślubu pan młody jest zapraszany do domu rodzinnego panny młodej na gęsią kolację. To symbolizuje początek ceremonii ślubnej. Innymi słowy, po ugotowaniu gęsi nie ma ucieczki.
Dzień ślubu
Oprócz zamiłowania do folkloru Irlandczycy lubią amulety szczęścia. Irlandzkie panny młode zwykły nosić szczęśliwą podkowę w dniu ślubu, z końcami buta zawsze skierowanymi do góry, więc szczęście nie mogło uciec. Współczesne irlandzkie panny młode nadal szanują ten zwyczaj, niosąc małą podkowę z porcelany lub nosząc nadgarstek z podkowy. Narzeczone noszą również „magiczną chusteczkę”. To jest koronkowa chusteczka, która jest później szyta, aby stworzyć czapkę do chrztu dla pierwszego dziecka pary. Ściegi są następnie cięte, a szalik jest przekazywany dzieciom na ich śluby. Irlandzkie wesela to uroczyste okazje. Tradycją jest posiłek z mięsa i kapusty z irlandzkim chlebem. Toast wykonany z „Bunratty Mead” - wina miodowego - tradycyjnie sygnalizuje koniec przyjęcia weselnego. Uważa się, że napój ten ma moc męskości i daje kredyt miodowy dla dzieci urodzonych dziewięć miesięcy po ślubie. Niezależnie od tego, czy twierdzenie jest prawdziwe, czy nie, miód pitny jest nadal napojem spożywanym podczas uroczystości weselnych.
Miesiąc miodowy
Para ślubna tradycyjnie otrzymuje specjalny kielich i wartość miesiąca miodu pitnego jako prezent ślubny. Zgodnie z tradycją para powinna pić codziennie z kielicha przez miesiąc po wydarzeniu. W rzeczywistości ten zwyczaj odpowiada za termin „miesiąc miodowy”.