Zawartość
Zegar z kukułką jest bardzo tradycyjnym zegarem używanym od XVII w. Wyróżnia go wahadło i gong, który przypomina wezwanie kukułki. Chociaż na przestrzeni wieków istniało wiele odmian zegarka, wszystkie funkcjonują w podobny sposób i zazwyczaj są zawieszone na ścianach.
Wahadło
Za każdym razem, gdy wahadło porusza się tam iz powrotem, druga ręka porusza się do przodu raz na zegarze. Według Antyków Merritt, długość wału jest czynnikiem decydującym o czasie, w którym wahadło oscyluje. Twórcy zegarów kalibrują osie zegarów, aby równowaga była równa jednej sekundzie czasu.
Koła zębate
Szereg ciężarków i kół zębatych wewnątrz zegarka reguluje ruch rąk. Ciężary są związane wokół kół zębatych łańcuchami i schodzą jak koła pasowe z wahadłem wahadła. Podsumowując, wagi kontrolują wewnętrzne działanie zegarka. Jedna waga kontroluje ruch rąk, druga kontroluje dzwonek lub dźwięk, a trzecia kontroluje ptaka z kukułką.
Badalo
Charakterystyczny dźwięk jest tworzony przez dwumieszki i gwizdki. Mieszki są wypełnione powietrzem, gdy są podnoszone za pomocą podłączonych kabli zasilających w przekładniach zegara. Kiedy nadejdzie czas dzwonienia, koła zębate zwalniają napięcie w miechach i powodują szybkie opadanie. Powietrze wydobywa się z mieszków i gwizdków. Jeden gwizdek sprawi, że dźwięk „cu”, a drugi wyda dźwięk „co”.
Ptak
Drewniany ptak z kukułką (lub plastik) siedzi na uchwycie na zawiasach w maleńkich drzwiach zegarka. Wspornik jest przymocowany do kół zębatych w taki sam sposób jak mieszek i gwizdki. W czasie klapy zwalniany jest drut napinający, aby wypchnąć ptaka z drzwi w synchronizacji z dźwiękiem „kukułka”. Następnie koła zębate powoli wracają, doprowadzając ptaka z powrotem przez drzwi zegara.