Zawartość
- Udział w zabawie
- Ludoterapia skoncentrowana na dziecku
- Strukturyzowany ludoterapia
- Samoregulacja
- Relacja terapeutyczna
ADHD lub zespół deficytu uwagi z nadpobudliwością jest powszechnie diagnozowanym zaburzeniem, w którym głównymi objawami są niezdolność do zwracania uwagi, zapominania i niezdolności do zatrzymania się lub skupienia na zadaniu przez długi okres czasu. Terapia snu może być elementem leczenia tego problemu.
Terapia ta jest zwykle stosowana u dzieci w wieku od trzech do jedenastu lat i skupia się na świadomości poprzez zabawę, a nie na typowej terapii konwersacji dla dorosłych.
Udział w zabawie
Według artykułu doktora Enrico Gnaulati z psychologii klinicznej, w wydaniu magazynu Play Therapy z grudnia 2008 roku, ważne jest, aby dziecko rozpoczęło grę, ale aby zyskać zaufanie i pozwolić dziecku z ADHD czuć się wysoko i niskie emocje, terapeuta musi uczestniczyć w grze i pozwolić mu na wysoki poziom aktywności. Wielu specjalistów zaczęło postrzegać ADHD jako zaburzenie społeczne. Aktywna gra pozwala dzieciom rywalizować i obracać się, fotografować i pracować nad swoim deficytem społecznym w bezpiecznym i pewnym środowisku.
Ludoterapia skoncentrowana na dziecku
Większość dzieci poniżej 10 roku życia komunikuje się naturalnie poprzez zabawę. Dzieci nie reagują na interakcje werbalne i niewerbalne z dorosłymi, ale w zabawie skoncentrowanej na dziecku dorośli reagują na wybór gry, aby pomóc w komunikacyjnym zrozumieniu i uwrażliwić ich na zachowanie i emocje, przynosząc sens wyższa dla gry.
Strukturyzowany ludoterapia
Terapia strukturalna wykorzystuje określone czynności lub wybór, aby osiągnąć określone cele terapeutyczne. W przypadku dzieci z ADHD niektóre z tych celów terapeutycznych obejmują wydłużenie czasu na wykonanie zadania, przestrzeganie instrukcji, przekazywanie i skupianie się na zatrzymywaniu pamięci.
Samoregulacja
Często dzieci z ADHD nie mają zdolności do samoregulacji. Brakuje im możliwości kontrolowania skupienia i emocji. Kiedy te dzieci doświadczają wysokiego poziomu emocji, często trudno jest im dostosować poziom emocjonalny do poziomu funkcjonalnego. Według Laury Andrucki Izzo, psychoterapeuty i dyrektora Centrum FOCUS w Englewood w stanie New Jersey, hazard jest podstawowym sposobem, w jaki dzieci uczą się, a „korzyści z terapii zabawą to możliwość nauki emocjonalnej i fizycznej samoregulacji. powinien zawsze służyć jako model i oferować dzieciom różnorodne doświadczenia zmysłowe, a także zajęcia fizyczne i trening technik relaksacyjnych. ”
Relacja terapeutyczna
Stworzenie pozytywnej relacji terapeutycznej z dzieckiem jest niezbędne, aby pomóc w uświadomieniu i zmianie. Połączenia terapeuty z dzieckiem mogą pomóc Ci poczuć się pewnie i pewnie w swojej propozycji gry. Poczucie humoru i ciepło i ciepło mogą stworzyć środowisko, w którym dziecko staje się chętne do przyjęcia kierunku i pracy nad celami terapeutycznymi.