Zawartość
Siedem grzechów głównych nie składa się z formalnej listy biblijnej, ale pojawia się w całej Biblii, od Księgi Rodzaju do Objawienia, łącznie z literami Nowego Testamentu. Grzechy zostały pogrupowane w tym samym czasie, w którym Biblia została przetłumaczona na łacinę przez św. Hieronima (348-420).Lista została skodyfikowana przez papieża Grzegorza Wielkiego (540-604) w VI wieku jako zbiór wartości, których należy unikać.
Duma
Duma jest pierwszym z trzech duchowych grzechów, które są uważane za bardziej niebezpieczne niż cztery grzechy ciała. Papież Grzegorz VI uznał, że pycha jest najpoważniejszym grzechem, ponieważ generuje wszystkich innych. W XIII wieku „Summa Theologica” św. Tomasz z Akwinu potwierdził, że duma jest buntem przeciwko władzy Bożej. Twierdził, że niektóre grzechy generują codzienne pokusy i są wybaczalne. Stają się śmiertelnymi grzechami, gdy pochodzą z pychy i stają się duchowymi grzechami.
Zazdrość
Zazdrość jest pragnieniem tego, co inni posiadają i jest uważana za drugą z trzech duchowych grzechów. Akwinata scharakteryzował ten grzech jako uczucie bólu wobec dobra drugiego, podczas gdy Dante Alighieri w „Inferno” opisał to jako miłość do rzeczy, które należą do innych ludzi.
Ira
Gniew (nienawiść lub gniew) to utrata samokontroli i pragnienie czynienia zła. Jest uważana za przyczynę innego grzesznego zachowania, takiego jak zemsta, przemoc i brak woli przebaczenia. Termin jest używany zamiast gniewu, który często może być uzasadniony. Dante charakteryzuje Irę jako miłość do sprawiedliwości przekształconą w urazę i zemstę.
Lenistwo
Lenistwo, pierwsze z grzechów cielesnych, jest ogólnie uważane za akt pragnienia uniknięcia pracy. Początkowo jednak odnosiło się to do smutku i apatii z powodu niezdolności do rozpoznania darów Boga. Dante odnosi się do tego grzechu jako niezdolności do kochania Boga. Teraz uważa się to za niezdolność lub niechęć do działania lub opieki.
Chciwość lub chciwość
Chciwość lub chciwość to pragnienie bogactwa lub władzy. Biblia postrzega jako źródło wszelkiego zła (1 Tymoteusza 6:10). Tomasz z Akwinu napisał, że chciwość była grzechem przeciwko Bogu. Dante przypisał czwarty krąg piekła tym oskarżonym o chciwość, czyniąc grzeszników odpychająco nierozpoznawalnymi.
Żarłok
Obżarstwo, powodujące nadmierne marnotrawstwo, było uważane przez Dantego za nadmierną miłość do przyjemności. Papież Grzegorz Wielki i Tomasz z Akwinu powiedzieli, że grzech obżarstwa obejmuje jedzenie zbyt wiele, zbyt hojnie, zbyt wcześnie lub zbyt chętnie.
Pożądanie
Pożądanie, ostatnie grzechy cielesne, zostało opisane przez Dantego jako nadmierna miłość innych, co ostatecznie przeszkodziło Bożej miłości. Uznano, że jest to nielegalne, w tym zdeprawowane myśli i pragnienia seksu pozamałżeńskiego lub nienaturalnych kontaktów seksualnych. Skrajnymi przykładami są gwałt i sodomia, które są uważane za grzechy śmiertelne.