Zawartość
Sztuka współczesna to termin obejmujący różne style sztuki z XIX i XX wieku, które przełamały tradycyjne techniki praktykowane od renesansu. Te style były początkowo witane z pogardą, co wyrażało się w odrzuceniu: „Mój sześcioletni syn mógłby malować lepiej niż to”. Wreszcie wiele współczesnych dzieł było chwalonych jako arcydzieła i style współczesne, które od tego czasu wpływały na pokolenia artystów.
Impresjonizm
Francuscy impresjoniści, w tym Paul Cézanne, Edgar Degas, Edouard Manet, Claude Monet i Pierre-Auguste Renoir, byli otwartą społecznością XIX-wiecznych artystów, którzy pracowali razem, aby wystawić swoje prace po nieudanej próbie wejścia na oficjalną wystawę Francji, „Salon”. Impresjoniści badali światło w jasnych kolorach i szybkich uderzeniach, które szokowały tradycjonalistów. Impresjonizm pozostał we Francji. Jednakże elementy ruchu, takie jak jaśniejsze kolory i luźniejsze pociągnięcia pędzla, zainspirowały amerykańskich malarzy, w tym Childe'a Hassama, Waltera Sickerta i Mary Cassatt.
Postimpresjonizm
Zgrupowani jako postimpresjoniści artyści tacy jak Vincent van Gogh, Paul Gauguin i Georges Seurat wyrażali swoje emocje w różnych stylach. Seurat tworzył hybrydowe odcienie, takie jak zielony, pocierając obok siebie czyste pigmenty. Gauguin preferował solidne bloki koloru i dobrze zdefiniowane kształty. Wczesne obrazy Van Gogha mają mocne odcienie ziemi. Późniejsze prace mają żywe kolory i mocne kontury. Jego praca podczas choroby psychicznej charakteryzuje się jasnymi kolorami, zniekształconymi perspektywami i gorączkowymi liniami. Artyści inspirowani postimpresjonistami to Edouard Vuillard, Pablo Picasso i ekspresjoniści Niemcy.
Kubizm
Kubizm został wprowadzony przez Pabla Picassa i George'a Braque w latach 1907–1914. Kubiści odrzucili pomysł, że malarze powinni naśladować naturę za pomocą takich technik, jak skróty perspektywiczne, perspektywy i modelowanie. Zamiast tego kubiści chcieli podkreślić dwuwymiarową naturę ekranu. Artyści kubistyczni zredukowali swoich poddanych do form geometrycznych i opisali je z różnych i kontrastujących punktów widzenia. Inni kubiści to Fernand Leger, Juan Gris i Jean Metzinger.
Surrealizm
Inspirowany teoriami psychologicznymi Zygmunta Freuda, surrealizm został pierwotnie opracowany w latach 1910 i 20 przez psychiatrę i pisarza André Bretona i poetów Louisa Aragona i Paula Elarda jako ruch literacki. Surrealistyczni pisarze pogrążyli się w twórczej mocy podświadomości z eksperymentalną formą pisania, zwaną pismem automatycznym. Surrealistyczni malarze, tacy jak Max Ernst, André Masson, Man Ray, René Magritte i Salvador Dali, zastosowali wyrafinowane techniki malarskie, aby stworzyć zjawiskowe wizje bogate w freudowskie symbole.
Ekspresjonizm abstrakcyjny
Abstrakcyjni ekspresjoniści pojawili się w latach czterdziestych w Nowym Jorku. Chociaż luźna społeczność to coś więcej niż formalna szkoła myślenia, abstrakcyjni ekspresjoniści tacy jak Jackson Pollock, William de Kooning, Franz Kline i inni dzielili się różnymi pomysłami na temat sztuki, takimi jak znaczenie improwizacji i spontaniczności dla proces twórczy. Ekspresjoniści abstrakcyjni stworzyli dzieła na dużą skalę, które wyrażały zarówno ich własne uczucia, jak i uniwersalne tematy inspirowane psychologią jungowską i starożytną mitologią.
Pop-art
Ruch pop-artu rozkwitł od połowy lat 50. do końca lat 60. XX wieku, został stworzony przez niewielką, ale wpływową grupę artystów, takich jak Jasper Johns, Andy Warhol i Roy Lichtenstein. Niektórzy artyści pop wyśmiewali powagę świata sztuki, wprowadzając elementy masowego przekazu, takie jak komiksy, gwiazdy filmowe, słynne zdjęcia i reklamy. Inni wprowadzili te elementy jako komentarz do współczesnego życia.
