Zawartość
Henri Matisse był jednym z czołowych francuskich artystów ruchu sztuki współczesnej na początku XX wieku. Matisse namalował wiele słynnych modernistycznych obrazów, które są uważane za wpływowe i reprezentatywne dla artystycznych osiągnięć tamtych czasów, a także prace jego najlepszego przyjaciela, rywala i współczesnego Pabla Picassa. Obrazy Henri Matisse'a ujawniają jego mistrzostwo w teorii koloru, fowizmie i pointylizmu, pod wpływem renesansu, baroku, klasyki, impresjonizmu i postimpresjonizmu, a także, w ostatniej kolejności, najbardziej modernistycznych ruchów w historii sztuki.
Szkolenie
Henri Matisse rozpoczął jako student stylu flamandzkiego (od XV do XVII wieku lub epoki renesansu i baroku w historii sztuki) i uczył się malarstwa olejnego głównie w tej tradycyjnej formacji. Jego biegłość i lojalność wobec sztuki klasycznej rozpowszechniły się w jego współczesnych dziełach.
Wpływy
Henri Matisse stał się słynnym malarzem pod wpływem impresjonizmu (Russell) i postimpresjonizmu (Vincent van Gogh), gdzie opanował teorię kolorów, puentylizm (malowanie kolorowymi kropkami) i zaczął rozwijać swój unikalny styl, fowizm .
Wpływy (Photos.com/Photos.com/Getty Images)
Tematy
Tematy obrazów Matisse'a to portrety, pejzaże, architektura (zwłaszcza pokoje, okna i drzwi) i martwe natury. Wśród tych tematów najbardziej popularne obrazy Matisse'a to martwe natury, kobiece portrety i obrazy odalisque (orientalne pokojówki w pochylonej pozycji).
Fowizm
Henri Matisse założył Fauvism (poprzez rewolucyjną grupę artystyczną o nazwie Fauves), która koncentrowała się i wyróżniała wykorzystując kolory do reprezentowania uczucia, zamiast zajmować się realistyczną reprezentacją oryginalnej kolorystyki tematu w naturze. Na przykład, twarz kobiety może być purpurowa i niebieska, aby reprezentować makabryczny smutek, a nie zwykły brzoskwiniowy ton lub brązowe odcienie skóry. Liście rośliny mogą być czerwone, a ich kwiaty zielone, tapety mogą być przesadzone, a nie beżowe.
Najważniejsze obserwacje wizualne
Matisse malował w romantycznych i śmiałych kolorach, które wyrażały raczej przemijające uczucia niż tradycyjne i realistyczne „fotograficzne” przedstawienie tematu. Jego obrazy mają prostą konstrukcję, prawie komiczne, bez wielu zbędnych szczegółów, nadając im abstrakcyjny wygląd, z naciskiem na kolor.
