Zawartość
- Wprowadzenie
- Gray Morning (1968) - Pełna obsada i ekipa
- Pra Frente, Brazylia (1982) - Pełna obsada i ekipa
- Nigdy nie byliśmy tak szczęśliwi (1984)
- Co to jest, kolego? (1997)
- Akcja między przyjaciółmi (1998)
- Araguaya - The Conspiracy of Silence (2004)
- Goat-Blind (2005)
- Rok moich rodziców udał się na wakacje (2006)
- Zuzu Angel (2006)
- Chrzest Krwi (2007)
Wprowadzenie
Wojskowa dyktatura Brazylii jest wciąż czymś mało badanym i dyskutowanym. Dopiero w ostatnich latach, zwłaszcza po 50. rocznicy przewrotu w 1964 r., Kwestia ta została ponownie omówiona. Tajemnice zostały ujawnione, a inne potwierdzone. Filmy wyprodukowane w czasach reżimu wojskowego, później i dziś - czy to fikcyjne, czy oparte na prawdziwych postaciach - pokazują trochę rzeczywistości tych, którzy żyli w tym okresie i walczyli o redemokratyzację kraju.
Gray Morning (1968) - Pełna obsada i ekipa
„Szary poranek” został wyprodukowany i wyreżyserowany przez Olneya São Paulo w okresie AI-5 (najtrudniejsza instytucjonalna ustawa reżimu wojskowego). W tej historii kilku uczniów maszeruje na wiec, gdzie młody człowiek, bojownik, prowadzi wiec. Są aresztowani podczas demonstracji, torturowani w więzieniu i poddani absurdalnemu śledztwu przeprowadzanemu przez robota i elektroniczny mózg. Negatywy i kopie filmu zostały skonfiskowane w 1969 roku, ale jeden został ukryty w Kinematografii Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MAM) w Rio de Janeiro.
Pra Frente, Brazylia (1982) - Pełna obsada i ekipa
Reżyseria Roberto Farias „Pra Frente, Brasil” była jedną z pierwszych osób, które otwarcie potraktowały brazylijską dyktaturę wojskową. W fabule rozgrywającej się w 1970 roku, podczas gdy wszyscy brazylijscy kibice dla brazylijskiej drużyny piłkarskiej na Pucharze Świata, zwykły człowiek jest mylony z „wywrotowym” i poddawany torturom, by wyznać swoje rzekome zbrodnie. Wszystkie te wydarzenia podczas pokazu widzimy z perspektywy rodziny „zaginionych”.
Nigdy nie byliśmy tak szczęśliwi (1984)
„Nigdy nie byliśmy tak szczęśliwi” w reżyserii Murilo Sallesa został nakręcony w ostatnim roku dyktatury wojskowej i opowiada historię ponownego spotkania ojca z synem. Ojciec, Beto, polityczny bojownik i prześladowany przez reżim, udziela schronienia synowi Gabrielowi w mieszkaniu. Po dawaniu mu kwoty do przeżycia, pojaw się ponownie. Stamtąd Gabriel zaczyna badać, kto naprawdę jest jego ojcem.
Co to jest, kolego? (1997)
Reżyseria: Bruno Barreto „Co to jest, Mate?” to częściowa adaptacja książki polityka i pisarza Fernando Gabeiry. Film przedstawia rzeczywistą historię porwania amerykańskiego ambasadora w Brazylii przez grupy lewicowe podczas reżimu wojskowego, chociaż niektóre fragmenty i postacie są fikcyjne (nazwiska niektórych postaci związanych z partyzantką były utrzymywane w tajemnicy i wymieniane na fikcyjne imiona). Jest to jedna z pierwszych dużych produkcji brazylijskiej dyktatury wojskowej, która została nominowana do Oscara za najlepszy film zagraniczny.
Akcja między przyjaciółmi (1998)
Film Beto Brant „Ação Entre Amigos” rozgrywa się 25 lat po zakończeniu reżimu wojskowego i pokazuje, że nawet po tak długim czasie oceny pozostają. Czterech przyjaciół, byłych bojowników, spotyka mężczyznę, który torturował ich od miesięcy. Zasadzają się i porywają oprawcę, próbując zrozumieć motywy przemocy i rozliczyć się.
Araguaya - The Conspiracy of Silence (2004)
„Araguaya - The Conspiracy of Silence” w reżyserii Ronaldo Duque opowiada historię wojny w Araguaia dzięki wizji francuskiego zakonnika. W najgorszych latach dyktatury wojskowej, jaką kraj ten cierpiał, partyzanckie grupy były artykułowane w regionie, aby doprowadzić siły oporu do zbrojnej walki o uwolnienie kraju od wojska. Religijni angażują się w życie miejscowej ludności i są podzieleni po zobaczeniu wszystkiego, co się dzieje, między jego religijnym uczuciem, jego egzystencjalnymi wątpliwościami a sytuacją polityczną Brazylii.
Goat-Blind (2005)
W „Cabra-Cega” Toni Venturi opowiada historię bojowników, którzy musieli się ukryć, czekając na powrót do walki zbrojnej. Thiago jest dowódcą „grupy działania” jednej z bardzo lewicowych organizacji brazylijskich, która stanęła w obliczu potęgi wojskowej. Ranny kulą w zasadzce policji, zmuszony jest ukryć się w domu Pedro, gdzie jedynym kontaktem zewnętrznym jest Rosa, jej pielęgniarka. W całym odosobnieniu Thiago staje się paranoikiem, wierząc, że ma wrogów ze wszystkich stron.
Rok moich rodziców udał się na wakacje (2006)
„Rok Cao Hamburguera, w którym moi rodzice wybrali się na wakacje” rozgrywa się w 1970 roku. Film pokazuje skutki brazylijskiej dyktatury wojskowej dla rodzin, opowiadając historię 12-letniego chłopca Minas Gerais, którego rodzice „wyjeżdżają na wakacje” „niespodziewanie (zmuszony do ucieczki przed prześladowaniami reżimu). Fabuła rozwija także dwie strony Brazylii czasu od wyglądu chłopca: chwile smutku dla sytuacji, w której żyje, a także radości, gdy towarzyszy Brazylii w Pucharze Świata.
Zuzu Angel (2006)
Zuzu Angel opowiada prawdziwą historię Zuzu Angela, stylisty, którego syn, bojownik podczas dyktatury wojskowej, „znika”. Po znalezieniu wiadomości stylista odbiera anonimowe telefony, w których mówi, że był torturowany i zabity przez wojsko. Stamtąd Zuzu nieustannie poszukuje prawdy i używa własnego zawodu, aby pokazać światu, co dzieje się w Brazylii.
Chrzest Krwi (2007)
Film „Chrzest krwi” w reżyserii Helvécia Rattona oparty jest na książce Frei Betto o tej samej nazwie (1983). Historia rozgrywa się pod koniec lat 60., kiedy inspirowani chrześcijańskimi ideałami dominikańscy bracia (wśród nich Frei Betto) zaczęli wspierać i utrzymywać partyzancką grupę Acción Libertadora Nacional (ALN). Wkrótce będą obserwowani przez policję, a później zostaną aresztowani, doświadczając strasznych tortur.