Zawartość
Zgodnie z powszechnym przekonaniem, kiedy starożytni spartańscy wojownicy maszerowali na wojnę, ich matki powiedziały im: „Idźcie do domu ze swoją tarczą lub na niej”. To powiedzenie, wyryte na „Moralii” przez rzymskiego historyka z I wieku Plutarcha, ilustruje wagę, jaką spartańscy wojownicy przypisywali ich zadaniom i ich tarczom.
Spartanie
W starożytności Spartanie zdominowali południową część Grecji znaną jako Peloponez. W roku 640 pne, po klęsce w konflikcie z sąsiadami, Mesenianami, Spartanie stali się społeczeństwem z bazami wojskowymi, w którym każdy człowiek był wojownikiem. Podczas gdy mężczyźni z innych greckich miast, takich jak Ateny, żyli jako rolnicy, rzemieślnicy lub kupcy, Spartanie szkolili i ćwiczyli wojny od czasu, gdy weszli do szkoły, w wieku siedmiu lat, do daty przejścia na emeryturę, w wieku 60 lat. ale tarcze były chyba najważniejsze z nich.
Tarcza
Starożytna grecka tarcza była zróżnicowana pod względem wielkości i budowy na przestrzeni wieków. W okresie dominacji spartańskiej tarcza była wykonana z drewna pokrytego cienką warstwą brązu, miała okrągły kształt, była zakrzywiona w kierunku ciała i ważyła od 7,5 do 10 kg. Według historyka Nicholasa Sekundy, greccy wojownicy lub hoplitowie preferowali mobilność do pełnej ochrony, jaką oferowały cięższe tarcze. Ich tarcze mogą odeprzeć ataki mieczami i włóczniami, ale mogą zostać przebite strzałami i strzałkami. Według Plutarcha, spartański generał Brasidas obwinia za swoją ranę „zdrajcę”.
Falanga
W formacji zwanej falangą hoplitowie ustawiali się ramię w ramię. Nosili włócznie w prawych rękach, tarcze w lewych rękach. Tarcza chroniła wojownika, który go trzymał, i mężczyznę po jego lewej stronie. Spartańscy rodzice powiedzieli swoim dzieciom, że tarcza jest ważniejsza niż ich hełmy, ponieważ została udzielona dla ich ochrony, a jednocześnie chroniła dobro wspólne.
Pamiątka rodzinna
Tchórz może rzucić swoją tarczę i pobiec na początku bitwy. Nieostrożny lub słaby człowiek może cię zostawić lub stracić, zanim wrócisz do domu. Jednakże posłuszny wojownik strzegł swoich ziem i wrócił do domu ze swoją tarczą. Jeśli umarł, jego towarzysze zabrali go do domu, używając swojej tarczy jako noszy. W każdym razie powrót do domu z tarczą lub na jej tarczy pokazał, że mężczyzna był zły i przekazał rodzinie pamiątkę. Większość starożytnych państw greckich, w tym Sparta, wymagała od wojowników wyposażenia własnego. Były tak drogie, że przekazywano je z pokolenia na pokolenie, o ile były użyteczne.