Zawartość
Filmy grozy mają na celu wywołanie u widza grozy i odrazy. Chociaż to doświadczenie może być tolerowane, a nawet pożądane przez dorosłych, umysł dziecka nie jest tak silny i nie jest w stanie oddzielić fikcji od rzeczywistości. W rzeczywistości umysł dziecka (jeszcze nie w pełni rozwinięty) może zostać poważnie i negatywnie dotknięty przez wizualizację niepokojących obrazów lub filmów; zakłócenia te mogą prowadzić w niektórych przypadkach do wybuchów przemocy.
Pozostały niepokój
Horrory często psychologicznie pogrążają się w najgłębszych obawach, jakie posiadają ludzie. Obawy takie jak pożarcie (np. „Rekin” lub „Masakra piłą łańcuchową”), strach przed ściganiem (np. „Wyspa Doktora Moreau” lub „Halloween”), lub strach utraty kontroli (np. „Oświecony” i „Egzorcysta”) są głęboko zakorzenione w naszych doświadczeniach psychologicznych i życiowych. Podczas gdy większość dorosłych ma możliwość oddzielenia lęków generowanych przez filmy i telewizję od obaw wywołanych prawdziwą traumą, umysł dziecka nie jest w pełni rozwinięty lub w pełni wyposażony w mechanizmy obronne i poczucie perspektywy jako dorosły. Niektóre dzieci, a nawet niektórzy dorośli mogą cierpieć z powodu lęku resztkowego podczas oglądania horrorów. Przykładem tego jest strach przed wodą lub pływanie po obejrzeniu horroru o rekinach lub wzmożeniu zapału religijnego po terroryzowaniu filmem o Diable (np. „Dziecko Rosemary”).
Brak snu
Dzieci często budzą się, gdy oglądają bardzo przerażające filmy, ale w niektórych skrajnych przypadkach brak snu może trwać tygodnie lub nawet miesiące po obejrzeniu filmu. Sytuacja ta może być pogorszona przez resztkowy niepokój i może nawet prowadzić do trwających całe życie fobii, takich jak strach przed zaśnięciem w ciemności, strach przed snem w ciszy lub nawet strach przed snem z innymi.
Omdlenie
Natychmiastowy możliwy wpływ podczas oglądania horrorów dla niektórych dzieci omdlewa. Dzieje się tak, gdy umysł nie rozróżnia pomiędzy traumą wspomaganą a doświadczoną traumą. Niektóre dzieci doświadczają wszystkiego, co przechodzi ofiara w filmie, jak gdyby sami przez nią przechodzili. Może to prowadzić do krzyków, płaczu, dreszczy, zadyszki, a nawet omdlenia. Dziecko, które doświadcza takich fizycznych symptomów, powinno zostać usunięte z wizualnego lub słyszalnego zakresu tych filmów i poprowadzone, by myśleć o innych rzeczach.