Zawartość
Lata 70. i 80. to pamiętny okres w historii tańca amerykańskiego. Kultura taneczna lat 70. została zdominowana przez totalne wstrząsy, a kluby stały się domami tych tancerzy, którzy chcieli bawić się w rytm melodii.
Lata 80-te wysunęły erę hip hopu na pierwszy plan, a wielkie głośniki, które przełamują tancerzy, przenosiły tę sztukę na ulice. Pod koniec lat 80. pojawiły się zespoły heavy metalowe, które sprawiły, że tłum wpadł w szał przy dźwiękach niekończących się gitarowych solówek.
Dyskoteka z lat 70
Najpopularniejszym tańcem w klubach lat 70. był The Hustle, który miał kilka odmian, w tym Latin Hustle, American Hustle i Street Hustle.Podstawowymi ruchami tego tańca były prezentacje na parkiecie zsynchronizowane z rytmem lub kopaniem, rockowe kroki lub gesty dłoni, aby utrzymać rytm, zmieniając ruchy.
Tańce online, takie jak Hot Chocolate, która była zmodyfikowaną formą Hully-gully z lat 60., Bus Stop, Night Fever, Roller Coaster i Disco Duck były również bardzo popularne w dyskotekach.
Break Dance z lat 80
Wraz z premierą filmu „Breakin” w 1984 roku „przerwa” stała się powszechną częścią kultury popularnej. „Przerwa” miała dwa różne style, używane przez grupy w walce tanecznej. Pierwsze hip-hopowe utwory tego czasu wykorzystywały syntetyzowany dźwięk, do którego tancerze składali ręce, nadgarstki i kolana i wracali do swoich pozycji z rytmem. Ten i inne wolniejsze i bardziej przesadne ruchy imitowały robota.
Przerwa obejmowała również serię spinów plecami, kolanami, a nawet głową. Większość tańców breakdance odbywała się na ulicach, gdzie dwie grupy walczyły, zamieniając się ruchami, aż jedna z nich nie była w stanie pokonać drugiej. Tancerze breaku nazywano B-Boys lub B-Girls, a znane zespoły, takie jak Dynamic Rockers i B-Boys Rock Steady Crew, zawsze pojawiały się w teledyskach, programach telewizyjnych i filmach.
Ból głowy lat 80
Zespoły heavy metalowe z lat 80. zwykle miały długie, stylizowane włosy, dzięki czemu zyskały przydomek „opaski do włosów”. Podstawą piosenek były super wyprodukowane długie ballady, z szybkimi bitami na przemian z ciężkimi dźwiękami gitary. Dźwięk gitary sprawił, że wielu widzów potrząsało głowami zgodnie z rytmem, a potem rozpoczęła się era headbangingu.
To był czas na wielkie koncerty na rockowych arenach, gdzie publiczność skupiała się tuż przed sceną. Kiedy zaczynała się muzyka, kręcili głowami w różnych momentach, w zależności od piosenki. To rozwinęło się z tańca pogo, z ruchu punk rockowego lat 70. i stworzyło styl zwany tańcem głowy. Niektórzy tancerze, a nawet wykonawcy, zanurzyli się w widowni i surfowali po tłumie. Zjawisko to trwało aż do epoki grunge w latach 90.