Zawartość
Barok to jeden z najważniejszych nurtów w historii sztuki zachodniej, który osiągnął szczyt popularności w XVII-wiecznej Europie. Sztuka i architekturę baroku charakteryzują się bogatą ornamentyką, przesadnymi emocjami oraz teatralnym użyciem światła i koloru. Do najbardziej znanych artystów baroku należą włoski Caravaggio oraz holenderski Rembrandt i Vermeer.
Paleta kolorów
Zgodnie z barokowym zamiłowaniem do dramatu, artyści XVII wieku często wybierali kolory z palety bogatych i żywych tonów. Ciemne czerwienie, zielenie i błękity są typowe dla obrazów Caravaggia, Rembrandta i Vermeera, a kiedy używano ziemistych tonów, były na ogół głębokie i świetliste. Bogate kolory zostały użyte, aby przywołać faktury i powierzchnie, takie jak złoto, aksamit i jedwab, nadając obrazom wrażenia dotykowe. Rola koloru w sztuce baroku była tak ważna, że nawet projektanci włączyli kolor do swoich rysunków, tradycyjnie monochromatycznego medium.
Światło i cień
Być może ważniejszy dla palety barokowej niż tony był kontrast między światłem a cieniem. Barokowi artyści słynęli z malowania scen oświetlonych teatralnie, w których dobrze oświetlone postacie wyłaniały się z obszarów o ciemnych cieniach. Zestawienie ciemności i światła sprawiło, że postacie skakały po powierzchni obrazu, a kontrast czerni i jaskrawej barwy nadał jeszcze czystszy wygląd palecie barw obrazu.
Dramat
Te elementy światła i koloru zostały wykorzystane przez artystów barokowych w służbie teatralności, próbując przenieść emocje i siłę sceny na statyczną powierzchnię obrazu. Podczas gdy światło barokowego obrazu przywodzi na myśl siłę oświetlenia sceny teatralnej, jego kolorystyka i faktura przywodzą na myśl kolory i materiały kostiumów teatralnych. Dzięki tym narzędziom, wraz z przesadnymi pozami i ekspresją, artyści baroku mogli malować emocje w sposób nigdy wcześniej nie widziany.
Odtwarzanie barokowych kolorów
Osiągnięcie barokowego wyglądu we współczesnym kontekście jest stosunkowo łatwe, zarówno w przypadku malarstwa, jak i dekoracji. Nacisk na kontrast, zarówno w kolorze, jak i fakturze, przywoła ducha XVII wieku, a głównym celem powinno być bogactwo kolorów. Kombinacje takie jak ciemnoczerwony lub zielony ze złotem są odpowiednie, a umieszczanie skrajnie ciemnych i jasnych obszarów dramatycznie blisko siebie jest techniką barokową par excellence.