Zawartość
Cnidarianie to gromada zwierząt wodnych, które są najbardziej znane ze swojej radialnej symetrii. Obiekty o symetrii radialnej rozciągają się na zewnątrz od centralnego punktu. Typowym przykładem mogą być szprychy na kole. Meduzy, ukwiały i korale to parzydełkowce. Ten typ zawiera ponad 9000 gatunków wodnych, z których większość to gatunki morskie.
Zwierzęta planktonowe
Wszystkie parzystokopytne są mięsożercami i prawie wszystkie jedzą planktonowe zwierzęta, drobne, dryfujące organizmy żyjące na wszystkich obszarach pelagicznych. Strefy te to części akwenu, które nie znajdują się blisko dna lub wybrzeża. Ponieważ zwierzęta planktonowe na ogół słabo pływają, nawet najbardziej statyczne parzyny nie szukają pożywienia, jak to robi rekin. Zamiast tego czekają, aż ofiara wpadnie w macki. Większe mogą w ten sposób łowić małe ryby.
Hydrozoas
Chociaż wszystkie parzystokopytne są mięsożercami, różnice w wyglądzie i mobilności oznaczają, że zbierają pożywienie na różne sposoby. Na przykład Hydrozoas zwykle jedzą dno i zjadają inne organizmy zamieszkujące to miejsce, takie jak krewetki morskie i larwy owadów. Chociaż są zwierzętami, wyglądają jak rośliny. Większość z nich wygląda jak paprocie lub żyje w dużych koloniach, jak korale. Kolonie paproci będą składać się z centralnej łodygi z kilkoma bocznymi odgałęzieniami, które będą pokryte wyspecjalizowanymi polipami. Niektóre z tych polipów koralowych będą miały twardy szkielet podobny do skorupy, który pozostanie po śmierci, ale nie wszystkie.
Scyphozoas
Scyphozoans są bardziej mobilne niż ich kuzyni hydrozoan, ta kategoria obejmuje zwierzęta, które zwykle nazywamy meduzami. Dzięki tej mobilności mogą sporadycznie zjadać ryby, chociaż w większości jedzą skorupiaki. Niektóre gatunki mogą usuwać plankton z wody. Większość dryfuje wraz z prądami oceanu, z „ustami” skierowanymi w dół. Chociaż często nazywane są meduzami, zwierzęta te nie mają wyspecjalizowanych organów do oddychania lub usuwania odpadów. To nie są prawdziwe ryby. Przedstawiciele tej grupy występują we wszystkich oceanach i różnią się położeniem domów.
Kłujące macki
Oprócz symetrycznych ciał, wszystkie parzydełkowce mają macki z kłującymi końcówkami. Komórki na końcach nazywane są cnidocytami. Każdy zawiera spiralne żądło, zwane nematocystą. Kiedy coś dotyka, czubek macki jest aktywowany, penetrując ofiarę. Większość parzydełek ma żądła zawierające toksynę, która unieruchamia ofiarę, umożliwiając jej zjedzenie.