Zawartość
Współczynnik mutacji to szansa na pominięcie lub zmianę nukleotydu w DNA spowodowaną przez naturalne błędy w obróbce DNA (spontaniczna mutacja) lub przez czynniki zewnętrzne (mutacja indukowana). Nie należy mylić tego wskaźnika z częstością mutacji, czyli liczbą przypadków mutacji w danym pokoleniu. Współczynnik mutacji dla określonego gatunku jest zwykle ekstrapolowany z danych, porównując wszystkie sekwencje DNA w przekroju gatunku z sekwencjami ich potomków. W laboratorium zwykle odbywa się to poprzez wyizolowanie próbki gatunków i umożliwienie im rozmnażania się przez kilka pokoleń.
Obliczanie wskaźnika mutacji gatunku
Krok 1
Aby ułatwić ten proces, pobierz próbną grupę gatunków hermafrodyt (które zapładniają własne jaja i nie wymagają partnerów), które szybko się rozmnażają i dla których możesz odtworzyć warunki życia w laboratorium. Caenorhabditis Elegans to mały gatunek glisty, który spełnia te kryteria i został wcześniej przetestowany pod kątem częstości mutacji.
Krok 2
Sekwencjonuj i zapisz DNA swojego gatunku.
Krok 3
Izoluj jak najwięcej osobników różnych gatunków, abyś mógł zarządzać, utrzymywać i obserwować przez długi czas w warunkach, w których zwierzę dobrze się rozwija. Minimalizuje to efekt doboru naturalnego poprzez zmniejszenie próbki genetycznej.
Krok 4
W każdym pokoleniu gatunku trzymaj tylko jedno potomstwo.
Krok 5
Pozwól jak największej liczbie pokoleń powstać i umrzeć, zwracając dokładnie uwagę, ile pokoleń minęło dla każdej linii.
Krok 6
Weź losową lub pełną próbkę DNA od swojego ostatniego potomstwa i porównaj ją z sekwencją oryginalnego gatunku. Policz liczbę zmian.
Krok 7
Pod koniec eksperymentu użyj następującego równania, aby obliczyć współczynnik mutacji dla swojego gatunku: µ = m / (L x g x b)
gdzie: µ = współczynnik mutacji m = liczba zaobserwowanych mutacji L = liczba szczepów doświadczalnych g = średnia liczba pokoleń b = liczba sekwencjonowanych par zasad