Zawartość
W kategoriach podstawowych renta emisyjna to wartość przychodów, którą rząd wytwarza przy zarabianiu pieniędzy. Rząd wykorzystuje kreację pieniądza jako sposób pozyskiwania funduszy. Produkcja pieniędzy przynosi zysk, ponieważ koszt rachunków za papier drukowany jest znacznie niższy niż koszt produktów, które potencjalnie można kupić za pomocą tych banknotów, zwłaszcza w przypadku wyższych rachunków. Emisja rentowności jest mierzona na różne sposoby w zależności od potrzebnych informacji.
Instrukcje
-
Oblicz bazę monetarną. Obie metody obliczania renty emisyjnej wymagają znajomości podstawy monetarnej (M). Istnieją dwa typy: prawdziwe i ciasne. Rzeczywista podstawa polega na dodaniu gotówki w obiegu do całkowitych rezerw banków komercyjnych. Skorygowaną podstawę oblicza się, odejmując sumę pożyczek udzielonych instytucjom prywatnym, takim jak banki komercyjne, od rzeczywistej bazy pieniężnej.
-
Rozważ użycie metody domyślnej. Istnieją dwie metody pomiaru rentowności za pomocą tej metody. Pierwszym z nich jest podejście monetarystyczne, które mierzy rentę emisyjną w najprostszej formie, takie jak łączne pieniądze otrzymywane przez rząd po wzroście bazy monetarnej. Równanie standardowe to ΔMt = Mt - Mt-1, gdzie M jest bazą monetarną, a t jest czasem. Drugą standardową metodą jest podejście oparte na kosztach alternatywnych. Różnica między tymi dwoma podejściami polega na tym, że pierwsza z nich mierzy określoną ilość pieniędzy, podczas gdy druga mierzy tempo wzrostu bazy monetarnej. Podejście oparte na możliwościach kosztowych znajduje rentowność poprzez równanie x Mt-1, gdzie i oznacza nominalną stopę procentową.
-
Rozważ użycie metody stopy inflacji. Rozważa inną stronę renty emisyjnej: jak może to prowadzić do inflacji. Jeśli pieniądze są tworzone bardzo szybko, może dojść do inflacji, a korzyści, które rząd zazwyczaj otrzymuje, tworząc pieniądze, są równoważone przez negatywny wpływ inflacji. Takie podejście mierzy, jak bardzo inflacja obniża bazę monetarną. W tym przypadku renta emisyjna znajduje się przez dodanie stopy inflacji do biernej renty emisyjnej, która jest obliczana na podstawie wzrostu rzeczywistej wartości bazy monetarnej.