Zawartość
Chromatografia jest szeroko stosowana w laboratoriach chemicznych do określania tożsamości nieznanego składnika. Ten składnik przepływa przez materiał owijający kolumnę i oddziałuje z cząstkami. Interakcje między cząstkami i składnikami próbki są oparte na przyciąganiu lub rozpuszczalności między nimi. Cząsteczki, które nie wchodzą w interakcje z cząstkami materiału osłony, mogą przez nie przechodzić bez przeszkód. Czas wymagany do przejścia cząsteczek od punktu wstrzyknięcia do układu przy maksymalnym piku niereaktywnej cząsteczki to czas martwy kolumny.
Krok 1
Wzmocnij nieznaną próbkę niewielką ilością związku, który nie jest zatrzymywany przez materiał kolumny. Związek przejdzie przez kolumnę bez interakcji z materiałem zawijającym w kolumnie.
Krok 2
Włożyć do strzykawki około 20 mikrolitrów próbki i włożyć igłę strzykawki do portu iniekcyjnego. Załaduj pętlę próbki z zaworu, opróżniając strzykawkę do zaworu.
Krok 3
Włącz aparat chromatograficzny i uruchom fazę ruchomą. Faza ta przepływa przez przyrząd i pobiera próbkę przez kolumnę i detektor, który kończy się w pojemniku na odpady.
Krok 4
Aktywuj zawór, który pozwoli próbce wejść na ścieżkę przepływu płynu. Spowoduje to załadowanie składników próbki na szczyt kolumny i rozpocznie się separacja.
Krok 5
Monitoruj sygnał emitera detektora i zidentyfikuj pierwszy pik w chromatografie. Różnica między czasem wtrysku a maksimum pierwszego piku, reprezentowanego przez składnik zbrojenia, to czas martwy.
Krok 6
Zmierz odległość między punktem wtrysku a maksymalną wysokością pierwszego piku. Pomnóż odległość przez prędkość papieru lub osi, aby znaleźć czas martwy.