Zawartość
- Ponieważ zalecana jest operacja
- Gdy operacja nie jest zalecana
- Bez operacji
- Antybiotyki
- Aerozole do nosa ze sterydami
- Rozważania
- Ostrzeżenia
Adenoidy to małe gruczoły zlokalizowane za gardłem. Wykonana z tkanki limfoidalnej, ma na celu zwalczanie drobnoustrojów u małych dzieci. Ze względu na istnienie tej tkanki w kilku obszarach ciała i naturalny spadek poziomu migdałków przy dojrzewaniu dzieci niektórzy lekarze uważają, że stają się mniej ważni u nastolatków. W wielu przypadkach niektóre problemy wymagają operacji, jednak istnieją inne opcje leczenia.
Ponieważ zalecana jest operacja
Częste infekcje powodują puchnięcie adenoidów. Zwiększone mogą blokować drogi oddechowe dziecka, zmuszać go do oddychania przez usta, powodować chrapanie i ewentualnie bezdech senny. Pęcznienie może również prowadzić do zatkania trąbki Eustachiusza. Ta blokada powoduje gromadzenie się płynu za błoną bębenkową, co powoduje chorobę zwaną zapaleniem ucha środkowego. Jest to nie tylko bolesne, ale także ogranicza słuch do głuchoty. Usunięcie adenoidów lub adenoidektomii wyeliminuje te problemy. Ta procedura może również zmniejszyć częstotliwość infekcji ucha i zmniejszyć skutki przeziębienia.
Gdy operacja nie jest zalecana
Każda operacja wiąże się z pewnym ryzykiem. Chociaż jest mało prawdopodobne, istnieje prawdopodobieństwo, że Twoje dziecko zareaguje negatywnie na znieczulenie lub że operacja doprowadzi do zakażenia lub krwawienia. Ryzyko jest minimalne. Jeśli jednak ma zaburzenie krwi, które powoduje krwawienie, łatwo pojawia się siniak lub inne patologie, które sprawiają, że stosowanie środków znieczulających jest ryzykowne, prawdopodobnie adenoidektomia nie jest najlepszym rozwiązaniem. Miękkie podniebienie sprawia również, że operacja jest niewskazanym wyborem. W takim przypadku usunięcie gruczołów spowodowałoby wydostanie się jedzenia i płynów przez nos. Ponieważ powiększone migdałki często maskują objawy z nimi związane. Poproś lekarza, aby dobrze ocenił przed oznaczeniem procedury.
Bez operacji
Od 2009 roku chirurgia jest jedynym znanym lekiem na tę przewlekłą infekcję. Jednak migdałki twojego dziecka zmniejszą się wraz z wiekiem. Z czasem problemy, które powodują, staną się mniej poważne i częstsze. Do 12 lub 13 lat większość z nich zniknie całkowicie, eliminując wszystkie związane z tym komplikacje.
Antybiotyki
Antybiotyki mogą zmniejszyć obrzęk spowodowany infekcją, ale ta opcja staje się mniej skuteczna, jeśli jest często lub wielokrotnie stosowana. Zwiększone przypadki bakterii opornych na te leki sprawiły, że nawet ich długotrwałe stosowanie jest nieskuteczne w leczeniu niektórych zakażeń występujących w tkance gruczołowej.
Aerozole do nosa ze sterydami
Według grupy medycznej londyńskich chirurgów laryngologów, miejscowe steroidy nosa łagodzą objawy zwiększonego stężenia migdałków u niektórych dzieci. Obejmują one Beconase AQ®, Vancenase DS AQ® (beklometazon); lub Flonase® (flutikazon); Nasacort AQ®, Nasacort® (triamcynolon); lub Nasarel® (flunizolid); Nasonex® (mometazon) i Rhinocort® (budezonid). Gdy są używane w określony sposób, są bezpieczne i mogą być skuteczne. Konieczne jest wydanie recepty lekarskiej.
Rozważania
Nosowe spraye steroidów nie są lekarstwem. Po zakończeniu leczenia gruczoły mogą ponownie puchnąć i objawy powrócą. Jednak według Mayo Clinic, jego ciągłe i długotrwałe stosowanie nie stwarza znaczącego ryzyka dla zdrowia dziecka. Mimo to może powodować pewne skutki uboczne, takie jak: pieczenie i swędzenie nosa i gardła, kichanie, katar i skurcze żołądka. Jeśli objawy te nie ustępują lub nie nasilają się, należy porozmawiać z lekarzem.
Ostrzeżenia
Mayo Clinic nie zaleca długotrwałego stosowania donosowych sprayów zmniejszających przekrwienie, takich jak Afrin. Dalsze używanie może spowodować odbicia i, z czasem, pogorszyć objawy. Jeśli planujesz leczenie migdałków przy użyciu donosowych sprayów do stosowania miejscowego, pamiętaj o stosowaniu tylko tych przepisanych przez lekarza.