Zawartość
PCR to metoda stosowana przez naukowców do tworzenia milionów kopii segmentu DNA. Polimerazy - rodzaj enzymu białkowego - pomagają wytwarzać nowe segmenty. Naukowcy często wykorzystują polimerazę Taq w PCR.
Historia
Polimeraza Taq pochodzi z bakterii Thermus aquaticus, która żyje w wodach termalnych. Kary Mullis i Fred Faloona opracowali technikę PCR w połowie lat 80., wykorzystując pierwotnie polimerazę Escherichia coli, ale naukowcy wkrótce zaczęli stosować Taq w PCR, ponieważ była bardziej odporna na wysokie temperatury.
Funkcja
PCR obejmuje etapy denaturacji, hybrydyzacji i replikacji, zwykle powtarzane 20 do 30 razy. Denaturacja rozdziela podwójną nić DNA na wyizolowane nici. W etapie hybrydyzacji startery wiążą się z segmentami DNA, które mają zostać skopiowane. Polimeraza Taq zaczyna działać na etapie replikacji: polimeraza składa się z każdej pojedynczej nici DNA oznaczonej starterem nową podwójną nicią.
Korzyści
Wysokie temperatury wymagane do denaturacji DNA zniszczyły polimerazę E. coli pierwotnie użytą w PCR, co wymagało dodania dodatkowego enzymu do każdego cyklu. Polimeraza Taq może wytrzymać te temperatury, dzięki czemu naukowcy mogą teraz automatycznie wykonywać wiele cykli PCR.
Rozważania
Polimeraza Taq ma stosunkowo wysoki poziom błędu podwajania DNA. Inne polimerazy stabilne w wysokich temperaturach mają niższy poziom błędów, ale Taq jest nadal najczęściej używany ze względu na swoją niezawodność i wszechstronność.