Zawartość
- Wprowadzenie
- Śmierć matki Bambi
- Pragnienie Frollo
- Impreza Chernabog
- Parada różowych słoni
- Pinokio
- Śmierć Blizny
- Cena bycia człowiekiem
- Koniec złej królowej
- Alicja i podejrzany surrealizm
- Piękny i piękny
Wprowadzenie
Wiadomo, że nie wszystkie filmy Disneya pokazują różowe życie, a bajki często przedstawiają niejasne sytuacje. Wiele już powiedziano na temat moralności tych filmów i są tacy, którzy wątpią, że obrazy, postacie lub wartości odzwierciedlone w nich są naprawdę odpowiednie dla niewinnych dzieci. Oto wybór ciemnych scen z tej wspaniałej fabryki kreskówek.
Śmierć matki Bambi
Z ujęciem, które pozostanie na zawsze w pamięci słuchowej każdego, kto oglądał „Bambi”, znajdujemy - w tym samym czasie co młody i słodki bohater - że jego matka została zabita przez myśliwych. Ekscytujący pościg na śniegu, gdzie matka i syn biegają z pełną prędkością, kiedy zaczyna szalone krzyki, aby Bambi biegła szybciej i szybciej, aby uratować jej życie. Wstrząsająca muzyka w tle i dźwięk ujęć dają dramatyczny ton ucieczki. W końcu Bambi przybywa do lasu, wierząc, że obie są bezpieczne od łowców ... Ale jest sam. Pośród smutnych poszukiwań słyszą opuszczoną „matkę”, „mamę” i „mamusię”, które kończą się pytaniem „gdzie jesteś?” Dopóki nie zda sobie sprawy, że już nigdy jej nie zobaczy. Niewątpliwie najbardziej niepokojące sceny Disneya w naszej pamięci.
Polityka prywatności |
Pragnienie Frollo
W „The Hunchback of Notre Dame” jest chwila intensywnego zapomnienia z udziałem postaci Frollo, sędziego, który wciela się w rolę pierwotnego archidiakona w katedrze Notre Dame w Paryżu. Frollo czuje niepohamowaną pasję do pięknej Cyganki Esmeraldy. Poruszony tym szaleństwem zamyka się w katedrze i zaczyna śpiewać dla Dziewicy Maryi, prosząc go o siłę, by oprzeć się pokusie i zbawieniu tego nieprzyzwoitego cielesnego pragnienia. Piosenka nazywa się „Fogo do Inferno” i podczas śpiewania cierpi na halucynacje, w których Esmeralda pojawia się prowokacyjnie tańcząc między płomieniami.
Impreza Chernabog
W filmie „Fantasia” (1940) impreza obchodzona o północy jest jednym z najciemniejszych momentów w historii Disneya. W niej Chernabog - rodzaj złego boga - wzywa duchy do tańca i latania do świtu. Scena używa słynnego i bardzo popularnego poematu symfonicznego „A Night on the Bald Mountain” rosyjskiego kompozytora Modesta Músorgskiego do przedstawienia zła. Ta praca jest tradycyjnie znana z niejasności. Żeby nie pozostawić żadnych wątpliwości co do atmosfery, która powinna mu odpowiadać, Musorgski zawiera w partyturze kilka zwrotów, które pozwalają mu wyobrazić sobie krajobraz zapadnięty w ciemności: „podziemne odgłosy nadprzyrodzonych głosów, objawienie Czarnoboga (Szatan) i duchy ciemności, gloryfikacja Czarnoboga w czarna msza, sobota czarownic, odległe składanie dzwonów wiejskiego kościoła, rozpraszanie duchów ciemności, świtu ”.
Parada różowych słoni
W „Dumbo”, kiedy bohater upija się nieumyślnie - biorąc napój z beczki uważanej za pełną wody - zanurza się w świecie halucynacji dokonywanych przez niekończące się serie słoni, które maszerują w rytm idiotycznego dźwięku i makabryczny. Mnożą się, zmieniają kolor, rosną proporcjonalnie, ich łapy powiększają się i, jeden po drugim, stają na siebie. Ich pnie zamieniają się w puzony, a ich twarze przybierają kształty przypominające klaunów. Przeciwstawiają się grawitacji i wypełniają płótno splątanymi słoniami i dusą się, aż wybuchną. Scena ta może być interpretowana jako wiadomość przeciwko spożywaniu alkoholu, ale mimo to wydaje się ponura i złowroga.
Pinokio
„Pinokio” to bez wątpienia jeden z najbardziej okrutnych filmów Disneya. Czy jest coś bardziej przerażającego niż niewinny drewniany chłopiec skradziony przez cyrkowego odkrywcę - rosyjskiego lalkarza - kto sprawia, że występuje na pokazie lalek, aby zarobić na jego koszt? I jakby tego było mało, trzyma chłopca w klatce, grożąc mu siekierą. Nawet po nauczeniu się kilku lekcji, Pinokio popada w pokusę i ponownie opuszcza szkołę na Games Island: miejsce znane z przejadania się, gdzie dzieci nie uczą się, nie piją alkoholu, palą i bawią się. O zmierzchu nastrój jest jeszcze ciemniejszy. Dzieci doznają fizycznych zmian, które pozostawiają im ogromne uszy, włosy na całym ciele i ogonach. Stają się burros, które są karani i karani za uleganie pokusom gry i zabawy, bez żadnych obowiązków.
Śmierć Blizny
Kiedy myślisz o filmie „Król lew”, szybko przychodzi na myśl smutna scena, w której Mufasa (ojciec Simby) umiera z rąk swego złego brata: ten okrutny moment zasmuca wszystkich na początku filmu. Ale kto pamięta zemstę Simby i tragiczną śmierć wuja? Po emocjonującej bitwie pomiędzy dwoma kotami (gdzie atakują się nawzajem i kopią w siebie paznokcie), wśród klifu otoczonego płomieniami, Blizna zrzuca się z klifu, waląc w skały otoczone ogniem. Ale on jeszcze nie umarł! Zły lew odzyskuje siły i jest otoczony przez hieny, które jego zdaniem są jego przyjaciółmi. Ale ku ich zaskoczeniu zbliżają się stopniowo, w makabrycznej atmosferze, by pożreć go żywcem, dając „dobremu” Simbie szansę na zostanie nowym królem.
Cena bycia człowiekiem
„The Little Mermaid”, jeden z najbardziej udanych filmów Disneya, zawiera momenty wielkiej niejasności związane ze złym charakterem Ursuli - jeden z nich to pół-ośmiornica, pół kobieta z przerażającym i przerażającym głosem. W swoim śnie, by stać się człowiekiem i opuścić królestwo morza, by zostać ze swoim księciem, syrenka Ariel zawarła umowę z Ursulą: da monstrengi swój piękny i miękki głos w zamian za parę nóg. Ale cena kontraktu jest tak wysoka, że złoczyńca będzie nie tylko z głosem Ariela, ale z pełną kontrolą swojego życia, jeśli piękna syrenka nie zdobędzie pocałunku od księcia w ciągu trzech dni. Niezwykle ponure otoczenie otacza jaskinię niegodziwych. Są setki dusz w hańbie, przekształconych w gatunek kijanek, które nie mogą się poruszać, ponieważ są uwięzione między skałami.
Koniec złej królowej
Wszyscy znamy historię „Królewny Śnieżki i siedmiu krasnoludków”, a co za tym idzie, nikczemnej wiedźmy, która w całym królestwie nie pragnęła piękniejszej kobiety. Z tego powodu zamienia się w paskudną i paskudną staruszkę, która zatruwa Śnieżkę jabłkiem. W swojej niewinności księżniczka zjada owoce oferowane przez starą kobietę i wpada w zaklęcie, które pozostawia ją we śnie. W tym momencie przybywają krasnoludy - które widzą czarownicę w jej prawdziwej formie - i uwięzią złą królową na rogu urwiska. Próbuje się bronić, atakując krasnoludy gigantyczną skałą. Potem nagle zaczyna się brutalna burza i błyskawica uderza w urwisko tuż pod stopami czarownicy. Opada poniżej klifu i jest miażdżony przez ten sam kamień, którego próbował użyć do ataku na krasnoludy. Żadne dziecko nigdy nie zapomni tej śmierci. Czy potrzebował takiego okrucieństwa?
Alicja i podejrzany surrealizm
Wszędzie nie ma wielu tajemnic na temat tego szalonego filmu. W rzeczywistości „Alicja w krainie czarów” zawsze była związana z używaniem narkotyków i narkotyków. Niektóre powody tych stwierdzeń to sceny, które zmieniają proporcje rzeczy, zmiany rozmiaru Alice od początku historii, przesadną mieszankę kolorów, niemożność odróżnienia rzeczywistych sytuacji od halucynacji, między innymi podobne elementy. Oprócz majaczących postaci, takich jak Szalony Kapelusznik (obsesję na punkcie upływu czasu) lub królika, zawsze spieszył się, upierając się, że Alicja ślepo podąża jego ścieżką. Nie wspominając o powolnym palaczu: kłęby jego cygara emanują wielobarwne pierścienie, które tworzą przedmioty i litery w powietrzu.
Piękny i piękny
Innym filmem, w którym można dostrzec niejasność - w tym przypadku związanym z pewnymi negatywnymi wartościami - jest „Piękno i bestia”. Prawie cały scenariusz zdawał się mówić, że piękno nie jest ważne: bohater zbliża się tak bardzo do potwornej bestii, że się w niej zakochuje. Dlaczego w końcu Bestia staje się pięknym i wspaniałym księciem? To tak, jakby Disney przyznał, że prawdziwe szczęśliwe zakończenie zdarza się tylko wśród naprawdę atrakcyjnych istot. To samo dotyczy filmu „Dzwonnik z Notre Dame”: bez istnienia zaklęcia Esmeralda nawet nie rozważa romansu z bohaterem, który jest daleki od reprezentowania społecznie akceptowanych kanonów piękna.