Zawartość
- Wprowadzenie
- Picolino
- Marujos do Amor
- Ziegfeld Follies
- Śpiew w deszczu
- Koło fortuny
- Miłość, wzniosła miłość
- Gorączka sobotniej nocy
- Grease - In The Days Of Shine
- Flashdance - W Pace Of Pace
- Footloose - Crazy Rhythm
- Dirty Dancing
- Billy Elliot
- Moulin Rouge - Miłość na czerwono
- Chicago
- Czarny Łabędź
- Pina
Wprowadzenie
„Tańczyć to czuć, czuć to cierpieć, cierpieć to kochać ... Kochasz, cierpisz i czujesz. Fraza słynnego amerykańskiego tancerza Isadory Duncan wyjaśnia pasję tak wielu do tańca. Pokazuje również, dlaczego kino dało tyle miejsca tej artystycznej ekspresji w ponad stuletniej historii. Dziesiątki filmów wyznaczały czas na choreografię, rewelacyjne występy i niezapomniane duety. Od muzycznych magików z lat 30. i 40. po ponure scenariusze XX wieku, poprzez nieletnie historie z lat osiemdziesiątych, jest wiele historii, które zasługują na opowiadanie i zawsze są obserwowane. Sprawdź nasz wybór 15 najlepszych filmów tanecznych w historii.
Picolino
Fred Astaire i Ginger Rogers zostali uznani za najlepszego i najbardziej znanego duetu tancerzy w amerykańskim kinie. Razem wystąpili w dziesięciu filmach, z których wiele miało sceny antologiczne. Najważniejszym z nich jest „The Top Hat”, nakręcony w 1935 r. I reżyserowany przez Marka Sandricha. Film pokazuje historię Jerry'ego Traversa, tancerza, który jedzie do Londynu, by zagrać w serialu. W stolicy Wielkiej Brytanii oczarowuje go piękny Dale Tremont, sąsiad pokoju w hotelu, w którym przebywa. Jednak jego zaliczki nie udają się z powodu nieporozumienia. Wśród najlepszych scen filmu jest niezapomniany numer taneczny „Cheek to Cheek”.
Marujos do Amor
Gene Kelly, jeden z wielkich hollywoodzkich tancerzy, grał jedne z największych muzycznych klasyków i był świetnym rywalem Freda Astaire'a. W filmie Anchors Aweigh z 1945 r. Portretuje kobiecego żeglarza Josepha Brady'ego, który stara się cieszyć czterema dniami urlopu obok swojego kolegi, nieśmiałego Clarence Doolitle (granego przez nikogo innego niż Franka Sinatrę) . Napad złości kończy się, gdy para spotka chłopca, który chce dołączyć do Marynarki Wojennej.Scena antologiczna to numer taneczny Kelly z Jerrym, kreskówkową myszką „Tom i Jerry”. Lata później tancerz twierdził, że mysz była jego najlepszym partnerem w tańcu.
Ziegfeld Follies
Czy kiedykolwiek wyobrażałeś sobie Pelé i Maradonę w meczu piłki nożnej? Lub spotkanie Leonardo da Vinci Picasso? To może być sensacja fanów muzyki oglądających „Ziegfeld Follies” (niepublikowane w Brazylii), 1945. Podzielony na 12 segmentów i siedmiu reżyserów, film jest kamieniem milowym jako jedyny, który połączył Freda Astaire i Gene Kelly . Oba pojawiają się w segmencie „Babbitt and the Bromide” i „Beauty”, skomponowanym przez George'a i Irę Gershwin. Fabuła opowiada o wspomnieniach wielkiego showmana Florenza Ziegfelda Jr. Takiego spektakularnego spotkania nie można nawet zapomnieć.
Śpiew w deszczu
Jest to najsłynniejszy film Gene Kelly i został uznany za najlepszy musical wszechczasów na liście wydanej w 2006 roku przez American Film Institute, Stany Zjednoczone. „Singin 'in the Rain”, 1952, opowiada historię dwóch hollywoodzkich aktorów, bardzo znanych w erze filmu niemego. Wraz z pojawieniem się filmów mówionych muszą dostosować się do zmian, aby kontynuować sukces. Największą sceną jest to, że Gene Kelly zaczyna tańczyć na ulicach wśród burzy, trzymając parasol zamknięty. Aby nagrać, musiał pokonać gorączkę 38ºC.
Koło fortuny
Jedna z wielu komedii muzycznych reżysera Vincenta Minnelli „The Band Wagon” pochodzi z 1953 roku i przynosi mit Fred Astaire, któremu towarzyszy siostra Adele Astaire. Film pokazuje historię gwiazdy Tony'ego Huntera, weterana komedii muzycznych, który martwi się o upadek swojej kariery. Dwóch jego przyjaciół, Lester i Lily, piszą sztukę, która ich zdaniem jest idealna do powrotu Tony'ego. Jednak podczas montażu występuje kilka problemów. „The Wheel of Fortune” jest jednym z ostatnich dużych musicali w studiach MGM, które osiągnęły szczyt. To był koniec ery.
Miłość, wzniosła miłość
Po okresie ostracyzmu, musicali ponownie nabrały rozpędu w Hollywood. W tym celu przeszli modernizację i modernizację. Dobrym przykładem nowego przyjętego stylu jest „West Side Story” w reżyserii Roberta Wise'a z 1961 roku. Film jest darmową adaptacją Romea i Julii z lat 50. XX wieku. najsłynniejsze dzieło Williama Szekspira. Tony, były przywódca gangu o imieniu Jets, zakochuje się w siostrze Marii, rywalce Sharks. Film był wielkim sukcesem publiczności, a także krytyków, otrzymując dziesięć Oscarów, w tym jeden lepszy film, w 1962 roku.
Gorączka sobotniej nocy
Niemożliwe jest wymyślenie filmu tanecznego i od razu nie pamiętamy „Gorączki sobotniej nocy”, filmu z 1977 r., Który pokazał młodemu Johnowi Travolcie gwiazdorstwo. Dramat muzyczny w reżyserii Johna Badhama, film jest radiografią disco, która przejęła świat pod koniec lat 70. Pracownik malarni, Tony Manero, okazuje się znakomitym tancerzem i spędza weekendy w klubach, przygotowując się na świetną konkurencję taneczną Sceny Travolty na parkiecie stały się epickie.
Grease - In The Days Of Shine
Znany już po „Saturday Night Fever”, John Travolta powrócił, aby pokazać swój talent jako tancerz w 1978 roku. Zagrał u boku wokalistki Olivii Newton-John w „Grease” w reżyserii Randala Kleisera. Historia musicalu ma miejsce pod koniec lat 50. i pokazuje kilku studentów, którzy spędzają lato razem, ale są oddzieleni po powrocie do Australii. Film przedstawia zachowanie tamtych czasów, uzupełnione rockiem i falą liberalizmu. „Grease” był sukcesem publiczności: do dziś jest to najbardziej kasowy musical w historii kina amerykańskiego.
Flashdance - W Pace Of Pace
Fala filmów tanecznych, które wygrały amerykańskie teatry pod koniec lat 70., dotrzymywała kroku następnej dekadzie. Kilka kas wydało się w kasie i oznaczało epokę. Wśród nich jest „Flashdance - Em Ritmo de Embalo” (1983) w reżyserii Adriana Lyne'a. Film opowiada historię Alexandry Owens, robotnicy, która szuka marzenia o zostaniu tancerzem. Ma wielką szansę, szukając miejsca w słynnej szkole tańca. Sceny od prezentacji do końca fabuły stały się klasyczne, podobnie jak piosenka przewodnia „What a Feeling”, uwieczniona przez Irene Cara. Piosenkarka, a także aktorka Jennifer Beals (zdjęcie), zniknęła po sukcesie „Flashdance”.
Footloose - Crazy Rhythm
Kolejny hitowy film, który ma przeskakującą muzykę tematyczną w radiach na całym świecie. „Footloose” został wyreżyserowany przez Herberta Rossa i był wówczas bardzo udany, podobnie jak piosenka o tym samym tytule, grana przez Kenny'ego Logginsa. Kevin Bacon (zdjęcie) gra Ren McCormicka, młodego kosmopolitę, który opuszcza metropolię, gdzie mieszka, aby mieszkać w małym miasteczku, ale odkrywa, że taniec tam jest zabroniony. Następnie walczy, z pomocą kilku przyjaciół, aby obalić weto i tym samym udać się na bal. Tymczasem spróbuj zdobyć serce młodej kobiety. Sceny taneczne zachwycały młodą publiczność tamtych czasów.
Dirty Dancing
Filmy taneczne z lat 80. miały wiele wspólnego: obstawianie młodych rewelacji i przygotowywanie scenariuszy gotowych do podbicia nastolatków. Przełamując, zawsze prezentowali piosenkę, która stała się wielkim sukcesem. Tak było z filmem „Dirty Dancing” z 1987 roku. Chodzi o „Time of my Life”, grany przez Billa Medleya i Jennifer Warnes. Ale film wyreżyserowany przez Emile Ardolino miał jeszcze jeden atut: chemię głównych aktorów, Patricka Swayze i Jennifer Gray. Gra instruktora tańca i mieszka w bogatej młodej kobiecie. Nawet z przeszkodami spotykają się.
Billy Elliot
Filmy o tańcu zniknęły z kin w latach 90., ale nabrały rozpędu w następnej dekadzie. Już w 2000 roku ukazał się „Billy Elliot” w reżyserii Stephena Daldry. Film opowiada historię 11-letniego chłopca mieszkającego w małym angielskim miasteczku. Zakochuje się w tańcu i decyduje, że chce zostać tancerzem, ale stoi w obliczu zarzutów ojca, który chce zobaczyć, jak trenuje boks. Aby spełnić swoje marzenie, chłopiec liczy na wsparcie swojego nauczyciela. Film stał się sławny dzięki podejściu do uprzedzeń dotyczących orientacji seksualnej tancerzy. Interpretacja młodego Jamiego Bella (zdjęcie) była wielką atrakcją tego filmu obciążonego wrażliwością.
Moulin Rouge - Miłość na czerwono
Wyreżyserowany w 2001 roku przez Baz Luhrmanna, „Moulin Rouge”, gwiazdy Nicole Kidman (na zdjęciu) i Ewana McGregora, którzy śpiewają i tańczą w całym filmie. Historia rozgrywa się w 1899 roku, kiedy młody poeta Christian rzuca wyzwanie rodzinie i mieszka w artystycznej dzielnicy Montmartre. Tam uczęszcza do słynnego kabaretu Moulin Rouge i zakochuje się w Satine, najpiękniejszej kurtyzance tego miejsca. Chociaż historia rozgrywa się pod koniec XIX wieku, liczby wykonywane przez aktorów to ostatnie utwory takich artystów pop, jak Elton John, David Bowie, Beck i The Police.
Chicago
Po krytycznym sukcesie „Billy Elliot”, filmu o tańcu, ale niekoniecznie musicalu, nadszedł czas, aby ten gatunek powrócił z pełną siłą do Hollywood. Ostatecznie miało to miejsce w 2002 roku, kiedy reżyser Rob Marshall wydał „Chicago”, film oparty na przeboju Broadwaya Boba Fosse. Historia rozgrywa się w latach dwudziestych i pokazuje słynną tancerkę Velmę Kelly (Catherine Zeta-Jones), aresztowaną za zabicie własnego męża. Wkrótce potem piosenkarka Roxie Hart (Renee Zellweger) jest również aresztowana po zamordowaniu swojego chłopaka. Przestępstwa czynią je sławnymi i stają się największymi gwiazdami showbiznesu. Film zdobył sześć Oscarów, w tym najlepszy film, w 2003 roku.
Czarny Łabędź
Wyreżyserowany przez Darrena Aronofsky'ego „Black Swan”, 2010, przynosi gęsty i mroczny obraz świata tańca. Film pokazuje spór między dwiema młodymi kobietami o zajęcie stanowiska głównej tancerki baletowej baletu „Jezioro łabędzi”. Obie muszą pokazać, że potrafią interpretować zarówno Białego Łabędzia, który reprezentuje niewinność, jak i Czarnego Łabędzia, obraz zmysłowości. Nina, znakomicie grana przez Natalie Portman (na zdjęciu), identyfikuje się bardziej z czystością, ale jej dążenie do grania drugiej postaci prowadzi do głębokiego konfliktu psychologicznego, który zagraża jej zdrowiu psychicznemu. Aktorka zdobyła Oscara i Złotego Globu w 2011 r. Za rolę.
Pina
Uwielbiony reżyser Wim Wenders (fot.), Autor prac takich jak „Paryż, Teksas” i „Buena Vista Social Club”, uruchomił w 2011 r. Dokument „Pina”, który przynosi życie i karierę słynnej niemieckiej tancerki i choreografki Piny Bausch (1940-2009). Film rozpoczął się w 2009 roku i początkowo towarzyszył tournee zespołu tanecznego Piny Bausch. Projekt musiał jednak zostać przełożony i zmieniony po śmierci biografa. Ukończona wersja odtwarzała niektóre z najważniejszych choreografii niemieckiego. Zwrócono uwagę na dwa fakty: prezentacje miały miejsce nie tylko na scenie, ale także w scenariuszach zewnętrznych; i Wenders zwrócił się do technologii 3D, aby nadać większą moc choreografii.