Gry rzymskie używane przez rzymskie dzieci

Autor: Morris Wright
Data Utworzenia: 1 Kwiecień 2021
Data Aktualizacji: 14 Czerwiec 2024
Anonim
Liczby rzymskie i arabskie
Wideo: Liczby rzymskie i arabskie

Zawartość

Ponieważ pisarze w tamtych czasach rzadko przedstawiali wspólne działania, nasza wiedza o grach dla dzieci w starożytnym Rzymie pochodzi głównie ze sztuki i artefaktów. Ukrywanie i ukrywanie padliny jest reprodukowane w dziełach sztuki rzymskiej, a archeolodzy znaleźli obręcze hula, lalki i liny skokowe zarówno w sztuce, jak iw wykopaliskach. Istnieje jednak kilka gier, które były unikalne w starożytnym Rzymie.


Istnieje kilka zapisów romansów w starożytnym Rzymie (Photos.com/Photos.com/Getty Images)

Bugalha

Rzymianie nosili kości kostne lub owcze, takie jak gryka, narzędzia do gry lub zakłady podobne do aktualnych danych. Te kości miały cztery różne strony. Wersja dla dzieci była grana przez gracza rzucającego kość i próbującego zrzucić wszystkie inne kości z ziemi, zanim złapie to, co jest w powietrzu tą samą ręką.

Gry planszowe

Archeolodzy czasami odnajdują format rusztowania zeskrobanego na podłodze wykopanych domów, a rzymskie dzieła sztuki pokazują gry planszowe z wykorzystaniem tych siatek. Zasady gubiły się z czasem, ale różne kolorowe kamienie lub kawałki trawy były używane w podobny sposób jak szachy dzisiaj.

Nieparzyste lub parzyste lub Micatio

Micatio (lub micatio digitorum) było powszechne i popularne, prawdopodobnie dlatego, że nie wymagało wielu rzeczy. Gracze stoją w kręgu i przygotowują się do pokazania ręki pokazującej od jednego do pięciu palców; jednocześnie krzyczą, jeśli wartość sumy będzie parzysta lub nieparzysta. Inna odmiana pozwala graczom trzymać garść kamieni zamiast pokazywać palce. Micah był często wykorzystywany jako gra licytacyjna, a wartość określana była przez sumę palców lub skał.


Gry w kości i zakłady

Według Lionela Cassona w codziennej księdze starożytnego Rzymu nawet dzieci uczestniczyły w hazardzie. Dotyczyło to danych, mikatio i kleromancji oraz wspomnianego wcześniej bugalha.

Tali lub bugalha, grane jako gra losowa, miały złożone zasady. Gracze grali cztery kości i zdobyli punkty w oparciu o to, która strona była skierowana w górę. W innej wariacji gracz rzucił kości pojedynczo do małego szklanego słoika. Tylko kawałki, które wpadły do ​​słoika, mogły być policzone.