Zawartość
Pierwsze tuby pasty do zębów pojawiły się na scenie w latach 90. XIX wieku i były pierwotnie wykonane w całości z metalu. W latach czterdziestych ze względu na niedobór metalu w czasie II wojny światowej stosowano mieszankę plastiku i metalu. Sto lat po wynalezieniu tubki pasty do zębów stały się całkowicie wykonane z plastiku, tak jak je dziś znamy.
Oś czasu
Doktor Washington Sheffield, dentysta z Connecticut, wprowadził składane metalowe tubki na pastę do zębów w 1892 roku. Sheffield był również prawdopodobnym wynalazcą pasty do zębów, chociaż firma Colgate twierdzi również, że to osiągnięcie. Dentysta zaczął używać pasty do zębów w latach 50. XIX wieku i zaczął sprzedawać krem do zębów do czyszczenia zębów Dr. Sheffielda w 1870 roku, po ciągłych pochwałach od swoich klientów. Jego firma i Colgate sprzedawali pastę do zębów w słoikach, a kiedy Colgate przestawił się na tuby, nazwali nowy produkt Colgate Ribbon Dental Cream. W Wielkiej Brytanii mniej więcej w tym samym czasie pasta do zębów Beecham zaczęła być sprzedawana w tubach. Przed pastą do zębów ludzie często używali proszku do zębów do czyszczenia zębów.
Historia
Sheffield wpadł na pomysł, żeby tubę przekazał jej syn, który podróżował do Paryża i widział artystów używających farby olejnej z metalowych rur. Pierwsze tubki pasty do zębów zostały wykonane z cyny i ołowiu i pozostały zasadniczo takie same, aż do niedoboru metalu podczas II wojny światowej. Rada ds. Produkcji wojennej ograniczyła konsumentów do wielu rodzajów metali, w tym cyny, ołowiu i aluminium, tworząc potencjalny kryzys w branży rur do zębów. Liderzy przemysłu aluminiowego otrzymali zgodę na pomysł złomu ratunkowego, w którym konsumenci mogliby kupić nowy produkt, gdyby stał się jakimś rodzajem używanego produktu metalowego. W czasie wojny producenci zaczęli tworzyć rury z aluminium i plastikowej pasty do zębów, podczas gdy większość dostaw cyny i ołowiu była przeznaczona do użytku wojskowego.
Rozważania
Producenci wyprodukowali tuby wykonane w całości z plastiku w latach 50-tych do opalania balsamem, ale ten typ rurki polietylenowej nie działał na pastę do zębów, ponieważ był bardzo porowaty i reagował z pastami do zębów. Ostatecznie wszystkie plastikowe tuby pasty do zębów zostały wprowadzone w latach 90. i szybko zastąpiły połączenie plastik-aluminium.
Korzyści
Rury z tworzywa sztucznego mają wyraźną przewagę funkcjonalną nad rurkami metalowymi: te z metalu są znacznie bardziej podatne na rozdarcie lub przebicie, gdy są nawinięte niż te z tworzywa sztucznego. Pasta do zębów wychodzi z perforacji, co powoduje dużo brudu i bałaganu. Pasta może również wyschnąć z powietrzem wchodzącym do rury.
Rozważania
Metalowe rury mają pewne zalety z tworzyw sztucznych. Łatwiej nawijają się od dołu i dlatego są mniej skłonni do wciągania powietrza, ponieważ pasta jest umieszczana w górnym otworze. Metalowe rury są nadal używane do farb olejnych i niektórych żeli zawierających farmaceutyki i suplementy, aby zapobiec przedostawaniu się powietrza na wierzch. Powietrze może wysuszyć produkt lub spowodować utlenianie, co może spowodować pewną degradację.